Artykuły

Podobnego sukcesu Te­atr Współczesny nie przeży­wał od czasów prapremiery "Tanga". Umordowane kas­jerki, długie kolejki do kasy, setki telefonów w sprawie protekcyjnego wygospodarowania biletów, na widow­ni przyklejeni do ścian przedstawiciele różnych grup wieku, oglądający na stojąco przeszło 2-godzinny spektakl (siadają pew­nie w przerwach). A cały szał dlatego, że dyre­kcja zdecydowała się wystawić nie jakiś utwór wy­bitny, lecz szeregową ko­medyjkę. Jakich wiele. Rzecz jasna: nie u nas, tyl­ko w Anglii, gdzie kome­diopisarze nie są spychani na śmietnik, ale za życia oglądają obsadzonych w swych tekstach wybit­nych aktorów... Jednym ze źródeł niezwykłej kariery sztuczki "Jak się kochają" jest odwołanie się do angiel­skiej recepty. Na scenie po­jawiają się Kucówna, Lipiń­ska, Wołłejko, Kowalewski, Michnikowski i debiutantka z przyszłością: Beata Poźniak. Parada gwiazd, róż­nych stylów komediowej gry, min i minek, półtonów i żywiołowej wesołości. Ak­torzy mają co grać, publicz­ność nareszcie ma się z czego pośmiać. Sam utwór jest błahy, ale napisa­ny pewną ręką, z jednym świetnym pomysłem (dwa domy w jednym, co umożli­wia symultaniczne rozegra­nie sceny przyjęcia) i dowcipnym dialogiem. Oka­zuje się, że to wystarcza. Żadnej polityki, żadnych aluzji i odniesień do swoj­skich realiów. Reżyseria i scenografia wyeliminowa­ły, kto wie czy nie najistot­niejszy element komizmu: ogrywanie nadal ważnych w Anglii różnic klasowych, dystansu między sferami. Różnic tych nie uwydatniał także przekład. I co? I nic. Bo to na naszym gruncie zbędne. Nie z tego śmieją się widzowie. Ci w rzędach i ci pod ścianami. Ich bawi mechanizm kobiecych chytrości i małych zdrad; intryguje kwestia: jak to się skończy i czy grający Fran­ka Fostera Czesław Wołłejko przyłapie Fionę (Zofia Kucówna) na kłamstwie, czy William uwierzy Mary (Wiesław Michnikowski i Beata Poźniak), czy Teresa (Marta Lipińska) pogodzi się z Bobem (Krzysztof Ko­walewski). A reszta? Reszta jest śmiechem.