Kilka taktów z prosiaczkami
"Świniopas" w reż. Stanisława Ochmańskiego w Teatrze Arlekin w Łodzi. Pisze Dariusz Pawłowski w Dzienniku Łódzkim.
Widowisko zostało klasycznie wyreżyserowane przez klasyka teatru lalek Stanisława Ochmańskiego. A wszystko zostało zrealizowane przy użyciu klasycznych marionetek sycylijskich. Takie widowiska stają się rzadkością w polskich teatrach.
"Świniopasa" każdy, kto Andersena czytał, zna i Ochmański nie próbował widza zaskakiwać przebudowywaniem treści. Twórcy skupili się na stylu opowieści i postawili na jej bajkowość. Udało się to przede wszystkim dzięki znakomitej i pomysłowej scenografii Iwony Brzezińskiej. Baśń rozpoczyna się, kiedy widzimy na scenie książkę, w której strony same się przewracają, by chwilę potem "wciągnąć" nas w głąb wiszącego na ścianie obrazu. Tam, w świecie inspirowanym sztuką rokoka, błyszczą przede wszystkim lalki. Choćby Księżniczka, która wsparta aktorskim talentem Małgorzaty Wolańskiej, rzeczywiście "dostosowywała" się do nastrojów bohaterki. Była prawdziwie naburmuszona i kapryśna, inaczej błyszczały jej oczy, gdy płakała, a inaczej, gdy miała całować się z Księciem. Podobnie udanie lalki charakteryzowały pozostałe postacie, a tańczące świnie muszą wzbudzić sympatię i uśmiech widzów w każdym wieku.
Nowa propozycja Arlekinato także przykład dobrze współpracujących na scenie aktorów. Są wyraziście i pomysłowo wykreowani bohaterowie, jak Ochmistrzyni Joanny Stasiewicz czy Król Jana Tomasza Pięczątkowskiego, ale przede wszystkim spektakl stoi siłą wyrównanego zespołu.
Mądra baśń o tym, gdzie można znaleźć prawdziwą miłość, zawiera jednak pewną trudność dla widza. Otóż biorąc pod uwagę wypadki, wydarzenia na scenie, niewiele tu się dzieje - większość scen rozgrywa się w dialogu, paru niuansach i w efekcie inscenizacja "Arlekina" robi miejscami wrażenie "przegadanej". Dlatego pojawienie się w jednej scenie wspomnianych tańczących świnek znacznie ożywia widownię. Dobrze by było jednak, gdyby ożywienie udało się utrzymać przez dłuższy czas. Może pomogłyby skróty, zwłaszcza w pierwszej części?
