Teatr Narodowy na Pomorzu
Teatr mieści się w gmachu wybudowanym w 1904 roku wg projektu Hermanna Helmera i Ferdynanda Fellnera. Przez 16 lat był sceną wyłącznie niemiecką. W 1920 roku teatr przejął zawodowy zespół polski – Państwowy Teatr Narodowy w Toruniu. W latach 1922–25 i 1926–32 działał jako Teatr Miejski. W sezonie 1925/26 wszedł w skład Zjednoczonych Teatrów Pomorskich Bydgoszczy-Torunia-Grudziądza. W latach 1932–34 nosił nazwę Teatr Polski, a od 1934 do wybuchu wojny – Teatr Ziemi Pomorskiej. W okresie okupacji w gmachu działała niemiecka opera i operetka. Polski teatr ponownie rozpoczął pracę w czerwcu 1945 roku jako Teatr Ziemi Pomorskiej, w latach 1949–60 połączony ze sceną bydgoską pod nazwą Teatry Ziemi Pomorskiej Bydgoszcz-Toruń, od 1 lipca 1960 pod nazwą Teatr im. Wilama Horzycy.
Sezon: 1920 / 1921
Kierownictwo
dyrektor:
Franciszek Frączkowski
Mieczysław Szpakiewicz
wicedyrektor:
Piotr Hryniewicz
administrator:
Antoni Lindner
Zespół artystyczny
reżyserzy: Marian Bogusławski, Franciszek Frączkowski, Piotr Hryniewicz, Mieczysław Petrzycki, Edmund Rygier
scenografowie: Włodzimierz Kuhn
aktorzy: Wiktoria Arciszewska, Longina Białowąsówna, Marian Bogusławski, Bolesław Bolko, Stanisław Dąbrowski, Franciszek Frączkowski, Piotr Hryniewicz, Leon Jaroszyński, Tadeusz Jejde, Jerzy Michał Kordowski , Kazimierz Korecki, Stanisław Kwaskowski, Halina Lechowska, Tadeusz Lechowski, Józef Leliwa-Karpiński, Maria Lelska, Ida Michorowska-Ferska, Stefania Neromska, Julia Nowakowska, Irena Orzecka, Maria Palińska, Marian Peliński, Zofia Petrzycka, Mieczysław Petrzycki, Maria Płonka-Fiszer, Jerzy Rychter, Edmund Rygier, Emilia Sokolska, Sołtan, Maria Szadurska, Witold Szajkiewicz, Henryka Szelling, Jan Szkudelski, Michalina Szpakiewicz, Mieczysław Szpakiewicz, Zofia Szreniawa, Zofia Szumańska, Jerzy Szyndler, Mieczysław Szyszyłłowicz, Kacper Wieczorkowski
inspicjenci: Kazimierz Radecki
suflerzy: Witold Szajkiewicz