Teatr im. Stefana Jaracza
Teatr otwarto jako pierwszą stałą polską scenę w Łodzi 6 października 1888 w gmachu Teatru Victoria z 1877 roku. W 1909 Teatr Polski otrzymał budynek przy ul. Cegielnianej (obecnie Jaracza 27). W 1921 roku zmieniono nazwę na Teatr Miejski, od 1937 wchodził w skład Teatrów Miejskich ponownie jako Teatr Polski. Po II wojnie światowej rozpoczął działalność w styczniu 1945 roku jako Teatr Wojska Polskiego. Od 1 września 1949 roku nosi imię Stefan Jaracz.
Gmach, w którym działa teatr, zaadaptowano wg projektu Dawida Landego w 1909 roku. Po pożarze w 1911 roku budynek został przebudowany wg projektu Ignacego Stebelskiego, Romualda Millera i Banasza; w latach 1966–70 gruntowny remont wg projektu Witolda Millo. W 1995 otwarta została Scena Kameralna im. Leona Schillera. W 2007 przebudowano fronton i foyer wg projektu Jakuba Wujka oraz zmodernizowano Dużą i Małą Scenę. W ramach projektu „Utworzenie europejskich scen Teatru im. Stefana Jaracza w województwie łódzkim” powstały sceny w Sieradzu, Skierniewicach, Piotrkowie Trybunalskim i Radomsku.
Sezon: 1949 / 1950
Kierownictwo
dyrektor:
Iwo Gall
zastępca dyrektora:
Sabina Nowicka
Zespół artystyczny
aktorzy: Ryszard Barycz, Maria Białobrzeska-Habdank, Władysław Bugajny, Seweryn Butrym, Tadeusz Czechowski, Stanisław Dąbrowski, Halina Gall, Mieczysław Górkiewicz, Kazimierz Jarocki, Jadwiga Karczewska-Popławska, Emil Karewicz, Barbara Krafftówna, Krystyna Królikiewicz, Włodzimierz Kwaskowski, Stanisław Łapiński, Antoni Lewek, Leon Łuszczewski, Leokadia Michałowska, Bronisław Pawlik, Zofia Perczyńska-Żarnecka, Zofia Petri, Czesław Przybyła, Halina Racięcka, Klemens Roman, Leszek Sadzikowski, Roman Stankiewicz, Aniela Świderska-Pawlik, Jerzy Szpunar, Joanna Walter, Leopold Ignacy Zbucki
adepci: Cezary Julski, Bogusław Kozak, Kazimierz Orzechowski-Korbut
