Teatry i zespoły

Wielka Operetka, która działała pół roku w największej sali w Warszawie (1700 miejsc), była dowodem, że teatr nie znosi próżni. Kiedy rewia Rex wytraciła impet i w walce z konkurencją teatru komików Banda, nie pomógł nawet  „najśmieszniejszy klown świata” Grock, Andrzej Włast zamknął teatr na miesiąc. Otworzył zaś w Sylwestra 1933 roku teatr, który różnił się repertuarem, charakterem, zespołem.

Bal w Savoyu to operetka Paula Ábraháma, która wówczas zyskała rozgłos po premierze w Berlinie i Londynie. Na scenie warszawskiej pojawiły się zaś  „gorące nazwiska”: Tola Mankiewiczówna, Loda Halama, Nina Grudzińska, Aleksander Żabczyński, Wojciech Ruszkowski. Spektakl grany przez półtora miesiąca, ustąpił nowej propozycji austriaka Ralpha Benatzky’ego Pod białym koniem. To przedstawienie zyskało sukces ponad 60 przedstawień, ale widać było, że propozycje operetkowe nie pozwolą zapełnić tak dużej widowni, jak ta przy Karowej 18.

Andrzej Włast po raz kolejny więc zamknął teatr i po miesiącu otworzył w tym miejscu Wielką Rewię. Zespół niewiele się zmienił, a program inauguracyjny miał zachęcający tytuł: To warto zobaczyć!.

Ewa Hevelke (2018)

Bibliografia

• Edward Krasiński, Warszawskie sceny 1918–1939, P.I.W., Warszawa 1976
• Ludwik Sempoliński, Wielcy artyści małych scen, wyd. Czytelnik, Warszawa 1977

Sezon: 1933 / 1934