Teatr Dobry Wieczór
Teatr jawny działający w okresie okupacji niemieckiej w Warszawie w latach 1943–1944. Jego siedzibą była sala po peryferyjnym kinie przy ul. Grójeckiej 56/58. Koncesjonariuszem teatru był aktor i literat Tadeusz Wołowski (po wojnie sądzony pod zarzutem kolaboracji z władzami niemieckimi), kierownikiem artystycznym był Janusz Wolian. Otwarto go 18 września 1943 roku i do końca tego roku wystawił 9 rewii. Ostatni program, składanka numerów z poprzednich przedstawień miał premierę 8 stycznia 1944.
Teatrzyk uznawano za „prowincję w Warszawie”, choć gadzinowa prasa żegnała Dobry Wieczór nie szczędząc pochwał:
Po trzymiesięcznej upartej pracy młodych artystów teatr na Grójeckiej zamyka swe podwoje z różnych przyczyn, a przede wszystkim z powodu małej frekwencji publiczności dzielnicowej, choć Wolian starał się dawać jej zarówno rozrywkę kulturalną o wyższym poziomie artystycznym, jak i naginał się do miejscowych potrzeb i upodobań. […]
Ostatnia rewia była przeglądem dotychczasowego dorobku, a finał Wspomnij nas, w którym wzięli udział, zarówno artyści, jak i personel teatru i cała publiczność, wzruszył do łez wszystkich przy wzajemnym pożegnaniu1.
Recenzent gadzinowej prasy, a później kronikarz warszawskich jawnych teatrów, Józef Dąbrowa Sierzputowski wspominał, że Dobry Wieczór od początku prześladowało fatum:
Pewnego razu podczas spektaklu Niemcy wpadli na salę i za kulisy w poszukiwaniu jakiegoś zbiega, przy czym zaczęli strzelaninę w teatrze. Innym razem tuż koło teatru zabito Niemca, za co w odwecie gestapo dokonało nowego rozstrzelania publicznego zakładników pod ścianą domu, w którym mieścił się teatr. Wszystko to odstraszało ludzi, toteż choć Wolian grał „pod publiczkę” – to jednak i tej miejscowej publiczki nie mógł chwycić. Największy odsetek na pustawej sali stanowiła dzieciarnia ulicy przedmieścia – mali obdarci, obojej płci sprzedawcy gazet lub papierosów, za własne pieniądze zasiadający w krzesłach, patrzący smutnymi oczami i samymi ustami śmiejący się z pieprznych kawałów2.
Budynek dawnego kina i teatru Dobry Wieczór, znajdujący się w okolicy dzisiejszego skrzyżowania ulic Grójeckiej i Kopińskiej zniknął po Powstaniu Warszawskim. Jego lokalizację ukryła powstała tu powojenna zabudowa.
Przypisy
-
Dobry Wieczór: Rewia pożegnalna, „7 Dni” 1944 nr 3, s. 6.↩︎
-
Józef Dąbrowa-Sierzputowski, Warszawski sezon teatralny 1940–1944, rkps, Archiwum Państwowe w Warszawie, Zbiór Rękopisów, sygn. 39, s. 58.↩︎
Tomasz Mościcki (2022)
Bibliografia
- Dąbrowa-Sierzputowski Józef, Warszawski sezon teatralny 1940–1944, Archiwum Państwowe w Warszawie, Zbiór Rękopisów, sygn. 39;
- Marczak-Oborski Stanisław, Teatr czasu wojny 1939–1945, Warszawa 1967, [wersja cyfrowa];
- Mościcki Tomasz, Teatry Warszawy 1944–1945. Kronika, Warszawa 2012, [wersja cyfrowa];
- Mościcki Tomasz, Warszawskie sezony teatralne 1944–1945,Warszawa 2016;
- Szejnert Małgorzata, Sława i infamia. Z Bohdanem Korzeniewskim rozmawia Małgorzata Szejnert, Kraków 1992, [wersja cyfrowa]
- Szymchel Tomasz, Recenzenci teatralni warszawskiej prasy niemieckiej wydawanej w języku polskim podczas okupacji hitlerowskiej 1940–1944, mps., praca magisterska. Biblioteka Akademii Teatralnej w Warszawie, sygn. 1243;
- Teler Marek, Zagadka Iny Benity. AK-torzy kontra kolaboranci, Warszawa 2021;
- Teler Marek, Upadły Amant. Historia Igo Syma, Warszawa 2021;
- „Pamiętnik Teatralny” 1963, z. 1–4;
- „Pamiętnik Teatralny” 1997, z 1–4;
- „7 Dni” [wersje cyfrowe];
- „Nowy Kurier Warszawski” [wersje cyfrowe];
- „Warschauer Zeitung” [wersje cyfrowe].
Mapa teatrów jawnych w Generalnym Gubernatorstwie (1940–1945)
Sezon: 1943 / 1944
