Streszczenia

42 ulica

Autor: Harry Warren

Prapremiera: 29 września 2005

Zobacz streszczenie sztuki

Muzyka: Harry Warren; libretto: Michael Stewart i Mark Bramble; teksty piosenek: Al Dubin.
Prapremiera: Nowy Jork 25 VIII 1980.
Nowy Jork, początek lat 1930-ych. Peggy Sawyer, młodziutka tan­cerka z Pensylwanii, przyjeżdża do Nowego Jorku, aby zaangażować się do zespołu przygotowującego na Broadwayu musical "Pretty Lady". Po początkowych komplikacjach zostaje przyjęta, chociaż producent Julian Marsh traktuje ją niechętnie i opryskliwie, podenerwowany zbliżającą się premierą musicalu. Zainwestował weń cały swój majątek, a z przyczyn natury finansowej musiał w głównej roli obsadzić podstarzałą gwiazdę Dorothy Brock - tylko dlatego, iż jej przyjaciel wspomógł go stoma tysiącami dolarów. Przed premierą na Broadwayu "Pretty Lady" pokazywana jest na próbnych przedsta­wieniach w Filadelfii; w trakcie finału I aktu, gdy Dorothy ma właśnie odśpiewać wraz z zespołem główny przebój, zostaje przypadkowo potrącona przez Peggy, i to tak nieszczęśliwie, że przewracając się łamie nogę... Marsh staje w obliczu ruiny; jedyną szansą - tak radzi mu zespół - jest zastąpienie Dorothy przez Peggy, która i talentem, i wiekiem najbardziej jest do tego predestynowana. Jednakże w pierwszej złości Marsh wyrzucił Peggy z teatru i nie wiadomo teraz, gdzie jej szukać. Na szczęście - w ostatniej chwili - wszyscy odnajdują Peggy na dworcu; speszona dziewczyna zamierzała wracać do domu, do Pensylwanii, ale namawiana przez cały zespół godzi się pozostać i w parę dni przygotować główną rolę. Przeżywa wprawdzie jeszcze chwilę zwątpienia i załamania: oto w wieczór premiery wjeżdża na wózku do jej garderoby Dorothy i zasypuje ją złośliwościami oraz pomówieniami. Marsh niemal siłą wypycha Peggy na scenę, a ona gra i śpiewa niczym w transie. Odnosi wielki sukces, ratuje przedstawienie, a kiedy milknie już długotrwała owacja i Marsh składa jej za kulisami gratulacje, wszystko wskazuje na to, że rodzi się między nimi coś na kształt dużego uczucia...
Grana na Broadwayu przez osiem i pół roku (3486 przedstawień), "42 Ulica" pobiła wszelkie tamtejsze rekordy powodzenia - wyjąwszy jedynie sukces "A Chorus Line". Zawdzięczała to niesłychanie per­fekcyjnej, brawurowej inscenizacji reżysera i choreografa Gowera Championa (który nb. zmarł na atak serca w dniu premiery!), a także znakomitej, melodyjnej i efektownej muzyce weterana amerykań­skiego przeboju, Harry Warrena (ur. 1893). Nie była to zresztą muzyka nowa; musical stanowi sceniczną adaptację filmu pod tym samym tytułem (u nas znanego jako "Ulica szaleństw"), nakręconego jeszcze w roku 1933. W adaptacji zmieniono zakończenie (film sugeruje raczej romans Peggy z jej młodym partnerem z "Pretty Lady", a nie z Marshem), a przede wszystkim gruntownie przerobiono partyturę: z dawnego filmu pozostały zaledwie cztery piosenki, dziewięć dobrano spośród innych utworów Warrena, przewodnim przebojem musicalu czyniąc jego "Kołysankę Broadwayu" ("Lullaby of Broadway"), nagrodzony niegdyś Oscarem przebój filmu "Poszukiwaczki złota 1935". W premierowej obsadzie rolę Peggy zagrała debiutująca na Broadwayu Wanda Reichert, Marshem był jeden z najpopularniejszych aktorów musicalowych, Jerry Orbach, a Dorothy - wybitna aktorka dramatyczna Tammy Grimes.
Źródło: Przewodnik Operetkowy Lucjan Kydryński, PWM 1994

Ukryj streszczenie

1

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji