Osoby

PFLANZ, Pflanc Zofia Maria, zamężna Dróbecka (24 III 1892 Warszawa - 30 IX 1978 Warszawa), tancerka. Była córką tancerza WTR, Wincentego P., i Janiny Kazimiery Marii z Kęszyckich, żoną Stanisława Dróbeckiego, impresaria S. Diagilewa, z zawodu lekarza (ślub 7 XII 1911 w Londynie). Od 1899 uczyła się w warsz. szkole baletowej, ukończyła ją w 1911, ale na etat w balecie WTR została przyjęta już 14 I 1903. Występowała m.in. w tańcach petits genies ("Las zaczarowany"), La Folie ("Katarzyna córka bandyty"). Około 1908 została koryfejką. W 1911 wyróżniona przez krytyków pod­czas publicznego popisu szkoły w klasie wyższej A. Bergera, tańczyła w balecie warsz. (także na scenach T. Nowości i Bagatela) do końca sierpnia 1911. W 1911-17 występowała w Ballets Russes S. Diagilewa jako solistka. Ważniejsze partie i role: pas de six ("Sylfidy"), Tancerka żydowska ("Kleopatra"), pas de quatre ("Les Papillons"), Przyjaciółka Armidy ("Pawilon Armidy"), Kobieta I ("Tańce połowieckie"). Chiarina ("Karnawał"). W 1917-18 występowała z wieczorami tanecznymi w Szwajcarii (Genewa, Lo­zanna, Zurych, Neuchatel, Montreux). Na pocz. 1919 powróciła do Warszawy. Występowała 22 III 1919 w T. Wielkim w balecie "Sfinks" w czasie przedstawienia benefisowego H. Kawalskiego, 2 IV t.r. miała recital taneczny w Filharmonii, a 2 IX 1920 w T. Nowoczesnym. Występowała też w so­lowych tańcach w różnych t. warsz., jak: Dolina Szwajcarska (maj-sierpień 1919), Miraż (maj 1919, sez. 1919/20, luty 1921), Stańczyk (sierpień i wrze­sień 1923), Bagatela (sierpień 1924). Występowała też na terenie kraju, np. we Lwowie (1920), Kra­kowie (1920, 1921), Poznaniu jako Teresa ("Postój kawalerii", wrzesień 1921); z zespołem K. Hanusza pn. Wesoła Czwórka w Białymstoku, Kaliszu, Wło­cławku, Kielcach, Płocku, Częstochowie (paździer­nik-grudzień 1921) i w Kaliszu (lipiec 1922). Tań­czyła też za granicą, np. w Londynie (kierowała grupą pol. tancerzy; październik-listopad 1920) i czerwiec 1923, w Sopocie (lipiec 1922), Karlsbadzie i Marienbadzie (lipiec-10 VIII 1924). Karierę tan­cerki zakończyła ok. 1924, choć i później wystę­powała sporadycznie. W 1922 otworzyła w War­szawie przy ul. Zgoda 8 własną szkołę tańców salonowych i artyst. i prowadziła ją (później przy Marszałkowskiej 72) do 1939. W latach okupacji niem. prowadziła też własną szkołę baletową przy ul. Mokotowskiej 63; wykładowcami byli, oprócz P., L. Wójcikowski i M. Pianowski. W 1945 pro­wadziła szkołę baletową w Toruniu (30 IX 1945 obchodziła tam jubileusz dwudziestu pięciu lat pracy pedag.), nast. do 1949 w Warszawie; otrzymywała wtedy subwencję od Min. Kultury i Sztuki. Peda­gogiką zajmowała się do 1956.
Bibl.: Almanach 1978/79; Łoza: Czy wiesz (il.); Mamontowicz-Łojek: Szkolnictwo baletowe; Mamontowicz-Łojek: Terpsychora (il.); Pudełek: Balet 1867-1915; Sempoliński: Wielcy artyści; Świtała; Wysocka: Dzieje; Ilustr. Prz. Teatr. 1920 nr 27-28 (il.), 1921 nr 17 (il.); Kur. Biał. 1921 nr 52; Kur. Warsz. 1919 nr 51, 80, 133, 224; 1920 nr 261, 265, 317, 1921 nr 40, 46, 257, 1922 nr 184, 204, 1923 nr 117, 161, 1924 nr 224; Muzyka 1931 nr 7-9 (H. Liński); Prz. Teatr, i Kinematogr. 1922 nr 28/29; Życie Warsz. 1978 nr 235; Akta, ZASP; Wosiek: Teatry objazdowe.
Ikon.: Fot. - Arch. Dok. Mech., MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994