Antoni Zieliński
ZIELIŃSKI Antoni (15 I 1777 Warszawa - 31 XII 1849 Warszawa), aktor. Był mężem -> Reginy Z. Uczył się w szkole pijarów. Debiutował w t. warsz. 17 IV 1796 w komedii "Pustelnik"; potem grał m.in. w komediach "Miłość wygasła" i "Lichwiarz z rozpaczy". W t. warsz. występował stale do 1838. W 1797 wyjeżdżał prawdopodobnie z zespołem warsz. do Poznania, a w 1801 do Kalisza. 22 V 1805 ożenił się z aktorką Reginą Felsin. W 1809 występował z zespołem warsz. w Krakowie. Za dyr. L. Osińskiego pełnił też funkcję inspicjenta. Ostatni raz wystąpił 7 IV 1838 w roli Dobrosława ("Puszcza pod Hermannstadt"), w październiku przeszedł na emeryturę.
Był aktorem sumiennym, pracowitym i użytecznym. Grał role charakterystyczne, tzw. czarne charaktery, a także "ojców" w tragediach, dramatach i komediach. Śpiewał również w operach. Miał silny głos i ładną postawę, ale krytyka zarzucała mu nieumiejętność operowania głosem i gestem. M. Chomiński nazwał go aktorem "małego polotu", a J.T.S. Jasiński "aktorem zadawnionych tradycji". Ważniejsze role: Klaudiusz ("Hamlet"), Brabancjo ("Otello"), Aryst ("Fircyk w zalotach"), Król ("Inez de Castro"), Margrabia ("Zmyślone niewiniątko"), Sekretarz ("Gracz"), Gracjo ("Żółkiewski pod Cecorą").
Bibl.: Bernacki: Teatr; Dąbrowski: Aktorowie; Estreicher: Teatra; Grot: Dzieje sceny w Poznaniu; Recenzje Iksów; Szwankowski: Teatr Bogusławskiego; Wójcicki: Powązki; K. Wójcicki: Warszawa i jej społeczność w początkach naszego stulecia, Warszawa 1880 s. 70; Chomiński; Jasiński; Krogulski.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
