Anna Wołkow
WOŁKOW Anna, zamężna Staniukiewicz (26 VIII 1808 lub 1811 Grodno - 24 VI 1845 Warszawa), śpiewaczka. Śpiewu uczyła się w konserwatorium warsz. u CE. Solivy, gry aktorskiej u B. Kudlicza. Debiutowała 28 VIII 1830 w T. Narodowym w roli Fiorelli ("Turek we Włoszech"). W krótkim czasie zdobyła wybitne stanowisko w zespole opery. W marcu 1833 przerwała występy i wyjechała na dłuższą kurację. Po drodze występowała gościnnie na koncercie w Kaliszu. Do t. warsz. wróciła w grudniu 1834 i występowała ciesząc się wielkim powodzeniem. 22 XII 1834 brała udział w oratorium J.F. Haendla "Stworzenie świata". Ostatni raz wystąpiła 25 VII 1837 w partii Henryki ("Narzeczona"); ustąpiła ostatecznie ze sceny i wyszła za Rosjanina, pułkownika inżynierii Staniukiewicza. Wg W. Krogulskiego odznaczała się "fenomenalną pięknością twarzy i całej figury". J.T.Ś. Jasiński pisał, że "była może pierwszą ze śpiewaczek, która równie z gry jak i śpiewu podobała się powszechnie. Uosobione w niej były powab, zręczność, swoboda, dowcip, godność i wdzięk niewysłowiony". Śpiewała partie sopranowe, m.in. Zerliny ("Fra Diavolo"), Elwiry ("Niema z Portici"), Rozyny ("Cyrulik sewilski"), Laury ("Opera włoska w podróży"). Świadectwem jej wielkiej popularności było m.in. użycie przez cukiernie warsz. jej nazwiska dla reklamy "tortów panny Wołkow".
Bibl.: SMP; Sowiński: Słownik muzyków; Kłosy 1885 nr 1018 (il.), 1024 (J. Heppen); Kur. warsz. 1845 nr 167; Chomiński; Jasiński; Krogulski.
Ikon.: W. Kasprzycki (zakład lit. Banku Polskiego Warszawa): W. jako Zerlina (Fra Diavolo), lit., ok. 1835 - Bibl. Nar. (Zakład Grafiki).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
