Filip Wejnert
WEJNERT, Wajnert, Filip (26 V 1798 Rogalin - 16 VIII 1843 Warszawa), śpiewak, aktor. Był synem kompozytora Antoniego W. Od 1817 uczył się w warsz. szkole dramatycznej. Debiutował w t. warsz. 23 IV 1819 w roli Lindora ("Włoszka w Algierze") i został, jak pisze A. Sowiński, "bardzo dobrze przyjęty od publiczności tak dla pięknego głosu, jak dla przyjemnej postawy". Drugi raz debiutował po ukończeniu szkoły - 11 V 1821 w partii tyt. opery "Hilary" i został zaangażowany do zespołu opery jako drugi tenor. Wg J.T.S. Jasińskiego "przyjemna powierzchowność, zręczność, ogień, swoboda ruchów, głos piękny tenorowy, lubo niezbyt rozległy ale wdzięczny brzmieniem, piękną przed nim torowały drogę". Śpiewał m.in. partie: Ziemowita ("Jadwiga królowa polska"), Sobiesława ("Lodoiska"), Księcia ("Wolny strzelec"), Bibosza ("Chłop milionowy"). K. Kurpiński ceniąc wysoko talent W. napisał specjalnie dla niego efektowną partię Godwena ("Kalmora"). Od ok. 1830 W. zaczął tracić głos i od 1835 mógł już śpiewać tylko w chórze. Grał też wówczas role drugorzędne w komediach, jak np. Kapelmajster ("Nasze przebiegi"). Po raz ostatni wystąpił 16 III 1843 w komedii "Siedem dziewcząt pod bronią".
Bibl.: SMP; Sowiński: Słownik muzyków; Wójcicki: Powązki; Kłosy 1883 nr 929 (il.); Kur. warsz. 1843 nr 215; Chomiński; Jasiński.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
