Franciszek Waliszewski
WALISZEWSKI Franciszek (1850 – 1 stycznia 1904 Sulejów), aktor. Był uczniem Jana Chęcińskiego.
28 lipca 1871 debiutował w Warszawskich Teatrach Rządowych w roli Berilla (Safanduły), ale nie został zaangażowany i wyjechał na prowincję. Jeszcze w tym samym roku występował w Łowiczu, w 1872 w zespole Zygmunta Sarneckiego i Józefa Teksla w Lublinie, Siedlcach i Łomży, w 1873–74 z zespołem Józefa Teksla, m.in. w warsz. t. ogr. Eldorado i w Płocku, od 24 września do 28 listopada 1874 w t. krak., w 1874–80 w zespole Józefa Teksla, m.in. w Kielcach, Płocku, w warsz. t. ogr. Alhambra, Belle Vue i Eldorado. W 1880 debiutował trzykrotnie w WTR, m.in. 26 lipca w tyt. roli Hamleta, został zaangażowany i w zespole WTR występował prawdopodobnie do 1892. W sez. 1898/99 występował w zespole Leona Bogdanowicza w Płocku, a także gościnnie w warsz. t. Odeon (dyr. Zygmunt Przybylski). W 1901 przeniósł się do Łodzi, ale nie wiadomo, czy tam występował.
Grał role amantów i charakterystyczne, m.in. Tybalda (Romeo i Julia), Heliodora (Marcowy kawaler), Czesława (Odludki i poeta), Rejenta (Zemsta), Edmunda (Król Lear). Zajmował się także twórczością lit. i pod pseud. Orion wydał kilka powieści i dramatów, m.in. Rodzina wandejska, Mieszkańcy małego miasta.
Bibliografia
Estreicher: Drużyny s. 8; Estreicher: Teatra; Filler: Melpomena; Got: Teatr Koźmiana; Owerłło; EMTA 1887 nr 117, 1898 nr 45, 1904 nr 1; Kur. warsz. 1871 nr 167, 179, 184, 193, 211, 223; Chomiński; Krogulski.
Ikonografia
Fot. w rolach – MTWarszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1765–1965, PWN Warszawa 1973
Zachowano konwencję bibliograficzną i większość skrótów używanych w źródłowej publikacji.
