Antonio Scotti
SCOTTI Antonio (działał od 1784 - zm. ok. 1 IX 1827 Odessa), dekorator włoski działający w teatrze polskim. Był synem Ludwika S. Możliwe, że pochodził z Gdańska. W 1784 studiował w Wiedniu w Kupferstecher Academie. Był dekoratorem zespołu V. Chiavacciego występującego w Warszawie w 1802-03; stąd zaangażował go W. Bogusławski. W 1803-05, 1807 oraz 1810-17 był jednym z dekoratorów warsz. T. Narodowego. Początkowo współpracował gł. z A. Smuglewiczem, potem pracował samodzielnie, ale często wzorował się na dekoracjach berlińskich lub wiedeńskich. Niekiedy projektował również kostiumy. Przygotował m.in. dekoracje do oper: "Telemak" (1803, wraz z A. Smuglewiczem), "Lodoiska" (1804), "Raul Sinobrody" (1805), "Kamilla, czyli Lochy podziemne", "Kopciuszek", "Pałac Lucypera", "Sardzino" (1811), "Horacjusze i Kuriacjusze" (1812), "Jadwiga" (1814), oraz dramatów i tragedii, m.in. "Hrabia Beniowski" (1804), "Władysław pod Warną" (1807), "Bolesław Śmiały" (1815), "Ludgarda" (1816), "Wielki Mogoł Auremgazeb" (1817). Zdaniem E. Rastawieckiego "Posiadał on wielką szybkość w robocie, lecz dekoracje jego nie miały wyższych zalet, a niektóre nawet wcale były mierne". Żona S., Karolina Dianand, była śpiewaczką i występowała dorywczo w 1804-05 w warsz. T. Narodowym.
Bibl.: Rastawiecki; Szwankowski: Teatr Bogusławskiego; Kur. warsz. 1827 nr 234; Archiwum ks. Józefa Poniatowskiego i Marii Teresy Tyszkiewiczowej, AGAD sygn. A 622; Biblioteka PAN w Krakowie, rkps 2170 t. II.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
