Maria Paprocka
PAPROCKA Maria, z Mianowskich (16 VII 1858 Warszawa - 26 I 1899 Warszawa), aktorka. Była córką Michała Mianowskiego i Bronisławy z Kowalewskich. Uczennica Klasy Dykcji i Deklamacji przy Warsz. Tow. Muzycznym, ukończyła ją w 1891. Już 29 VI 1890 występowała na popisie szkoły, a w październiku tego roku deklamowała na koncercie w Warsz. Tow. Muzycznym. 19 IX 1892 debiutowała w WTR w roli Pawłowej ("Marcowy kawaler"), później występowała: 28 IX jako Ewa Kalbfein ("Nasze anioły"), a 11 XII jako Pulcheria Wicherkowska ("Dom otwarty"), 27 VIII 1893 jako Podstolina ("Zemsta"), a we wrześniu 1894 jako Ada ("Koniec Sodomy") i Leonia ("Iskierka"). W 1894 grała także na scenie amatorskiej w Warszawie, a w 1895 w warsz. t. ogr. Wodewil. W 1896 jeszcze raz rozpoczęła występy w WTR; 21 VI grała Justysię ("Mąż i żona"), 4 VIII Pawłową ("Marcowy kawaler"), a 10 VIII Mirową ("Jakub Warka") i tym razem została zaangażowana. Od sez. 1896/97 grała w t. warsz. przede wszystkim role charakterystyczne, do których najlepiej wg opinii krytyki predestynowały ją warunki (m.in. suchy, ostry głos). W czerwcu 1898 zwolniona została z WTR na własne żądanie i na scenę już nie powróciła. Była także dziennikarką. Od 1892 prowadziła w warsz. "Kurierze Porannym" dział kroniki poświęconej dramatowi, komedii i sztukom pięknym. Była żoną urzędnika kolejowego Józefa Paprockiego.
Bibl.: EMTA 1890 nr 353, 374, 1891 nr 381, 1892 nr 468, 469, 470, 1893 nr 519, 1894 nr 571, 586, 1896 nr 26, 1898 nr 27, 1899 nr 5; Gaz. warsz. 1899 nr 26.
Ikon.: Fot. w rolach - IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
