Aniela Nacewicz
NACEWICZ Aniela, zamężna Bogusławska (26 grudnia 1801 – 28 września 1854 Warszawa), aktorka.
Była córką Józefa Nacewicza, siostrą Filipa Nacewicza. W 1806 grała role dzieci w Teatrze Narodowym w Warszawie, m.in. Luisa (Inez de Castro), Wojtusia (Stary w zalotach). W 1815–17 uczyła się pod kierunkiem Bonawentury Kudlicza w warszawskiej szkole dramatycznej. Debiutowała 14 listopada 1817 w roli Salemy (Abufar). Początkowo zarzucano jej monotonię w recytacji i brak uczucia w grze. „Chwalono dykcję jasną, zrozumiałą, pojęcie roli bez zarzutu. Postać piękna, poruszenia szlachetne, głos miły, rzewny. Przy tylu zaletach wady znikały i wkrótce zniknęły bez śladu, czucie powstrzymywane obawą wzmagało się, potężniało śmielej i pewniej” - pisał o niej Jan Tomasz Seweryn Jasiński. Pierwszy wielki sukces odniosła 2 kwietnia 1818 w roli Ryxy (Ludgarda). Od lata 1821, po wyjeździe Józefy Ledóchowskiej do Wilna, objęła po niej większość ról. Cieszyła się dużą popularnością wśród publiczności warszawskiej. Grała głównie role tragiczne, jak np. Lady Rutland (Hrabia Essex), Bona (Barbara Radziwiłłówna Alojzego Felińskiego), Szimena (Cyd), Cecylia (Ojciec familii), Kamila (Horacjusze), Agnieszka (Dziewica Orleańska), Sara (Ofiara Abrahama) i Fedra (Fedra). W 1823 brała udział w występach gościnnych zespołu warszawskiego w Płocku, Kaliszu i Poznaniu. Ostatni raz wystąpiła 9 września 1823 w roli Malwiny (Upiór). Wkrótce wyszła za mąż za oficera, Wojciecha Bogusławskiego, syna dyrektora teatru i opuściła scenę.
Bibliografia
Album teatr. II s. 15 (il.); Szwankowski: Teatr Bogusławskiego; Wójcicki: Powązki; Kur. warsz. 1821 nr 69,1822 nr 197, 1823 nr 28; Chomiński; Jasiński.
Ikonografia
S. Marszałkiewicz; Portret, miniatura, akw., gwasz, 1825-30 - MNKraków (zb. Czapskich); NN: N. jako Maria (Maria królowa szwedzka i Katarzyna królewna polska), lit., L.A. Dmuszewski, Dzieła dramatyczne, t. V, Warszawa 1822.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1765–1965, PWN, Warszawa 1973. Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów stosowanych w źródłowej publikacji.
