Jerzy Małyszew
MAŁYSZEW Jerzy (1869 w Rosji - 1926 Paryż), prezes WTR. Był synem Andrzeja M. Ukończył wydział prawny Uniw. Moskiewskiego, uczył się gry na skrzypcach w konserwatorium w Moskwie. W 1888 był jednym z współzałożycieli moskiewskiego Tow. Sztuki i Literatury i brał udział w pracach sekcji dram. tego Tow. kier. przez K.S. Stanisławskiego; uważał się nawet za jego ucznia. Później został rzeczywistym radcą stanu i urzędnikiem do specjalnych poruczeń przy gubernatorze warszawskim. W początku 1908 opracował (zapewne przy pomocy M. Kriwoszejewa) memoriał o stanie WTR ostro krytykujący gospodarkę ówczesnego prezesa dyrekcji K. Herschelmana. Gdy 15 VI 1908 Herschelman ustąpił, M. pełnił obowiązki prezesa, a wkrótce otrzymał oficjalną nominację na to stanowisko. Inaugurując swą działalność powiedział, że pragnie "dźwignąć warszawskie teatry na wyżyny godne poważnej instytucji artystycznej". Na głównego reżysera dramatu powołał K. Kamińskiego. Popierał repertuar pol. i liczył się z opinią pol. prasy. Wg P. Owerłły "znał się na teatrze i wiedział czego można od teatru wymagać", "układał z reżyserami repertuar operowy", "podczas próby opery siedział z partyturą w ręce i pilnował wszystkiego skrupulatnie", "miał własne poglądy na obsadę i autorzy ulegali mu, ponieważ często ich przekonywał". Dzięki jego zabiegom w 1912 przyjechał na występy do Warszawy Moskiewski T. Artystyczny. Niektórzy pamiętnikarze zarzucali jednak M. powierzchowność zainteresowań i niewłaściwy stosunek do aktorów. Za jego prezesury t. znalazły się w trudnej sytuacji finansowej, a w 1910 komisja pod przewodnictwem Neuhardta zarzuciła mu zużycie funduszów zebranych na budowę t. ros. na spłatę długów WTR. Wywołało to gwałtowną kampanię prasy ros. przeciwko M. Mimo to pozostał na stanowisku prezesa do 11 VIII 1914, kiedy w związku z wybuchem I wojny świat., wyjechał z Warszawy i początkowo otrzymał urlop, a 25 II 1915 ustąpił ostatecznie. Podobno w Rosji kierował jednym z t., a po rewolucji wyjechał do Paryża.
Bibl.: Grzymała-Siedlecki: Świat aktorski; Owerłło; Rulikowski: Teatr warszawski; I. Schiller: Stanisławski; Kur. warsz. 1926 nr 336; Program i Krytyka 1910 nr 1; Scena i Sztuka 1908 nr 25-30 (nr 27 - il.).
Ikon.: Fot. - IS PAN, MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
