Michał Hertz
HERTZ Michał (28 IX 1844 lub 1846 Warszawa - 8 I 1918 Warszawa), kapelmistrz. Był synem urzędnika Teodora H. i Anny z Neumarków. Gry na fortepianie uczyła go matka. Choć ojciec przeznaczył go do zawodu kupieckiego, po ukończeniu gimn. realnego wstąpił w 1862 do Instytutu Muz. w Warszawie; był uczniem F. Dulckena i A. Munchheimera. Następnie wyjechał do Wrocławia na posadę handlową, ale uczył się tam w dalszym ciągu muzyki u K. Milchtiga. Studia muz. kontynuował w Lipsku i Monachium, m.in. u C Reineckego, J. Moschelesa, F. Wenzela, L. Palidy'ego oraz H. Bulowa. W 1870-72 był kapelmistrzem t. poznańskiego. Następnie wyjechał do Berlina, gdzie był prof. fortepianu w konserwatorium J. Sterna, a sam kształcił się w kompozycji u F. Kiela. W 1878 powrócił do Warszawy. Został prof. w Instytucie Muz., wicedyrektorem Tow. Muz. (od 1880), a od 1890 korepetytorem solistów opery i dyr. orkiestry w zespole dramatu WTR (funkcję tę pełnił do 1901). Ważniejsze jego kompozycje to opery "Gwarkowie" i "Bogna" oraz muzyka do "Szklanej góry". Był także recenzentem muz. w "Słowie". W 1884 po śmierci pierwszej żony z domu Przybylanki ożenił się z Bertą z Perlów l°v. Artztową.
Bibl.: Album teatr. II s. 80; Błaszczyk: Dyrygenci (il.); Koryzna I s. 113, 122; PSB IX (T. Błaszczyk); Kur. warsz. 1918 nr 9.
Ikon.: B. Łaszczyński: Portret, olej, 1870 - MNWarszawa; S. Lentz: Portret, olej, repr. Scena i Sztuka 1908 nr 6.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
