Julian Fontana
FONTANA Julian Maria (4 II 1864 Brzeżany - 22 X 1937 Poznań), śpiewak. Był synem Wincentego F., starosty, i Karoliny z Hejrowskich, ojcem śpiewaczki Jadwigi F. Po ukończeniu gimn. studiował prawo na uniw. we Lwowie, pracując jednocześnie jako urzędnik pocztowy. Wkrótce jednak przerwał studia i 5 IV 1883 debiutował w t. lwow. w partii Lotteringhiego ("Boccaccio"). Obdarzony dużą siłą komiczną śpiewał partie barytonowe w operetkach, m.in. Hr. de Chamerant ("Gaskończyk"), Frankego ("Zemsta nietoperza"), de Montlandry ("Książątko"), Sindulfa ("Gasparone"), Mourzouka ("Girofle-Girofla"), Rogera ("Pierścień rodzinny"), a niekiedy także w operach, m.in. Witolda ("Konrad Wallenrod"). Występował jeszcze w 1886 i w tym roku założył we Lwowie chór "Echo"; był jego członkiem i prezesem, potem usunął się ze sceny, ukończył studia i został prawnikiem. Do końca życia prowadził chóry i amatorskie zespoły teatr. w różnych miastach Galicji, gdzie pracował jako sędzia powiatowy. Ok. 1896 ożenił się z M. Jaworską. W czasie I wojny świat. był w Brnie i prowadził tam Kółko Dramatyczne "Ogniska Polskiego". W 1919 założył chór "Echo" w Krakowie, potem w Poznaniu. Prowadził także działalność publicystyczną.
Bibl.: Olszewski: Śląska kronika; Pepłowski: Teatr we Lwowie II; PSB VII (W. Hordyński); Reiss: Almanach muz. Krakowa; Rocz. t. we Lwowie 1885; SMP; EMTA 1885 nr 89, 1886 nr 144; Afisze, IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
