Bolesław Eulenfeld
EULENFELD Bolesław, pseud. Bolesławicz (1848-1918), aktor, dyr. teatru. Ukończył warsz. Szkołę Dramatyczną pod kier. J. Chęcińskiego. W 1867 występował w zespole A. Raszewskiego w Radomsku, w 1868 u J. Okońskiego w Kole. 24 I 1869 debiutował w WTR w roli Melchiora ("Chcę sobie pohulać"), następnie w roli Łykalskiego ("Majster i czeladnik"). Zarzucano mu, iż naśladuje L. Panczykowskiego. W styczniu 1870 kierował zespołem w Nowym Dworze, w lecie tego roku występował w warsz. t. ogr. Tivoli (dyr. J. Russanowski), a przez krótki czas sam go prowadził. Na sez. 1872/73 został zaangażowany do t. krak.; od tego czasu przyjął pseud. Bolesławicz. W sez. 1873/74 występował w t. pozn., a od stycznia do maja 1875 znów w Krakowie. Grał w tym czasie m.in. takie role jak: Książę Burgundii ("Król Lear"), Sir Evans ("Wesołe kumoszki z Windsoru"), Manzino ("Cola Rienzi"). Wkrótce porzucił scenę i poświęcił się pracy literackiej. Napisał ok. czterdziestu utworów dram. dla T. Ludowego we Lwowie, dla t. amatorskich i dziecięcych (m.in. "Belweder" - 1898). 5 II 1882 ożenił się z nauczycielką Eweliną Jezierską. W 1902-07 był prezesem tow. T. Ludowego we Lwowie, w 1910-11 redaktorem "Poradnika Teatrów i Chórów Włościańskich".
Bibl.: Got: Teatr Koźmiana; Koryzna I s. 131; Kur. codz. 1870 nr 27; Chomiński; Jasiński; Krogulski; Simon: Bibliografia.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
