Jan Düll
DÜLL Jan (ok. 1839 – 6 kwietnia 1901, Lwów)[1], dekorator.
Początki jego działalności nie są znane, wiadomo tylko, że kształcił się w Wiedniu. W 1862 wykonywał malowidła w katedrze ormiańskiej we Lwowie. W 1875 został zaangażowany przez J. Dobrzańskiego do t. lwow. na stanowisko dekoratora; pozostał tu do końca życia. Zgodnie z ówczesną praktyką nowe dekoracje projektował tylko do ważniejszych premier (najczęściej do oper). Do innych przedstawień dobierał tylko elementy ze stałych kompletów. W okresie jego pracy w t. lwow. wprowadzone zostało światło elektryczne, które spowodowało konieczność większej dbałości o dekoracje.
Prace D. cieszyły się we Lwowie dużym uznaniem. Ważniejsze z nich: Orfeusz w piekle (1876), Straszny dwór (1877), Lohengrin (1877), Marco Foscarini (1877), Bal maskowy (1879), Indygo (1879), Horsztyński (1881), Boccaccio (1881), Opowieści Hoffmanna (1884), Baron cygański (1886). Robił także na zamówienie dekoracje do niektórych premier w t. krak. (np. Pan Damazy i Hrabina Romani w 1877) i dla objazdowych zespołów galicyjskich, zarówno pol.: J. Piaseckiego, J. Myszkowskiego, jak i ukr.: E. Baczyńskiego, J. Biberowicza i J. Hryniewieckiego. W 1892 odnawiano wg jego projektu wnętrze gmachu t. lwowskiego.
Żoną jego była Joanna ze Spulerów.
Bibliografia
Got: Teatr Koźmiana; Pepłowski: Teatr we Lwowie I; Tyg. ilustr. 1901 nr 17; Akt zgonu nr 18/1901 z archikatedry we Lwowie, USC Warszawa-Śródmieście; Materiały Słownika Artystów Polskich, IS PAN.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1765–1965, PWN Warszawa 1973
Zachowano konwencję bibliograficzną i większość skrótów używanych w źródłowej publikacji.
Przypisy
- ^ Według informacji przekazanej przez potomków Jana Dülla, urodził się w 1839, prawdopodobnie we Lwowie (w nekrologu opublikowanym 7 kwietnia 1901 przez lwowski „Dziennik Polski”, zmarł w 62 roku życia). Jego ojcem był Franciszek Düll – taksator we lwowskim magistracie. Düll we Lwowie miał pracownię malarską, w której nauki pobierał m.in. Zygmunt Balk, późniejszy dekorator teatralny i malarz. W zbiorach rodziny zachowały się obrazy jego autorstwa: autoportret oraz portret żony, a także fotografia przedstawiająca Jana Dülla. (red., aktualizacja 16 marca 2016)
