Honorata Chobrzyńska
CHOBRZYŃSKA Honorata, Henryka, z Rajeckich, 1 v. Kalenkiewicz, Kalinkiewicz, 3° v. Dembowska (ur. 1814 Warszawa - działała do 1847), aktorka. Była przez krótki czas uczennicą warsz. Szkoły Dramatycznej i stypendystką warsz. konserwatorium. Debiutowała 23 II 1834 w t. warsz. w "Zmyślonym niewiniątku" (pod nazwiskiem Kalenkiewicz) i od 28 VII 1834 została zaangażowana do t. warszawskich. W 1834 po wyjściu za mąż za Chobrzyńskiego, na pewien czas opuściła scenę. Powróciwszy w 1840 grała 28 VIII w t. warsz. Ludwikę ("Ludwika Lignerolles"), a następnie grała w "Precjozie" i "Mężu i żonie". Używała odtąd stale na scenie nazwiska drugiego męża. W 1843 występowała gościnnie w t. krak. grając z powodzeniem rolę Lucylli ("Umarli i żywi"). Od 12 XII 1846 znowu opuściła scenę, ponieważ w pocz. 1847 po raz trzeci wyszła za mąż. W 1847 grywała jeszcze, ale nieregularnie. 11 IX 1847 wystąpiła po raz ostatni w roli Królowej Henrietty ("Muszkieterzy"), po czym na scenę już nie powróciła. Grała przeważnie role amantek w komediach i dramatach, m.in. Julię ("Dobry przykład"), Klaryssę ("Wariatka"), Elwirę ("Mąż i żona"), Konstancję ("Znamię"), Klementynę ("Córka adwokata"), Łucję ("Maria Mulatka"), Antosię ("Antoni i Antosia"). Była nie tylko urodziwa, ale wg "Pamiętnika Sceny Warszawskiej" wyróżniało ją "czucie, za nim dobra deklamacja, wymowa czysta i dźwięczna, znajomość języka, tak rzadka w artystach scenicznych, ułożenie wiele godności bez przymusu cechujące i zdolność pojęcia charakteru roli".
Bibl.: Estreicher: Historia sceny warsz. s. 41, 46; Pam. Sceny warsz. 1840 s. 13, 115, 124, 141, 144; Gaz. teatr. 1843 nr 3, 19, 20, 24, 72, 87; Afisze, IS PAN; Chomiński; Jasiński.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
