Józef Zaremba
ZAREMBA Józef, właśc. J. Szuster (22 VI 1879 Warszawa - 4 XI 1925 Warszawa), aktor, śpiewak, reżyser. Był synem Adama Szustra i Izabeli z Łopattów, mężem -> Marii Mirskiej-Zarembiny (od maja 1905). Uczeń Klasy Dykcji i Deklamacji przy Warsz. Tow. Muzycznym. W 1897 debiutował w WTR pod nazwiskiem Szuster w roli Bagatelki ("Dom otwarty") i uzyskał engagement na sez. 1897/98. W następnych l. używał na scenie tylko nazwiska Zaremba. W 1898 występował w zespole F. Felińskiego w Sosnowcu. Następnie wyjechał do Antwerpii, gdzie uczył się w wyższej szkole handlowej. Po powrocie do kraju występował kolejno: w sez. 1900/01 w Poznaniu (i z zespołem t. pozn. w Ciechocinku), w sez. 1901/02 w zespole B. Bolesławskiego, w lecie 1902 w warsz. t. ogr. Wodewil, w sez. 1903/04 w Poznaniu i w zespole J. Myszkowskiego w Kaliszu i Ciechocinku, w lecie 1904 w warsz. t. ogr. Renaissance, w 1905 w zespole J. Puchniewskiego w Sosnowcu, w sez. 1905/06 u F. Felińskiego w Lublinie i Ciechocinku, następnie był reżyserem w Łodzi. W styczniu 1907 występował w krak. T. Ludowym, potem znowu w t. łódź. i z zespołem tego t. w lecie 1907 w Warszawie, we wrześniu i październiku w Kaliszu, a w grudniu 1907 i styczniu 1908 w zespole F. Kwaśniewskiego w Warszawie. W sez. 1907/08 należał do zespołu Cz. Janowskiego w Łodzi, w lecie 1908 występował w zespole F. Felińskiego w Ciechocinku, potem w zespole H. Czarneckiego w Płocku i Łomży. W Płocku także reżyserował, a nawet przez krótki czas sam prowadził zespół. Od sez. 1909/10 do 1914 grał i reżyserował w T. Miejskim we Lwowie, w sez. 1914/15 w tamtejszym t. Kasyno. W 1920 występował w T. Powszechnym w Poznaniu. Następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie grał i reżyserował kolejno w t. Qui Pro Quo (1920), Miraż (1921), Wodewil (sez. 1921/22), Qui Pro Quo (sez. 1922/23) i Nowości (1923-25). W lipcu i sierpniu 1925 występował z zespołem t. Nowości w Krynicy. Na sez. 1925/26 został zaangażowany do t. wil., ale tam już nie występował. Wysoki, tęgi, nie bardzo zgrabny, grał role komicznych amantów, np. Fikalskiego ("Dom otwarty"), Pagatowicza ("Grube ryby"), Bartolomea ("Noc w Wenecji"), Froscha ("Zemsta nietoperza"), Barona ("Cnotliwa Zuzanna"), Ks. Wasyla Wasylewicza ("Hrabia Luksemburg"). Reżyserował gł. przedstawienia operetkowe, takie jak: "Noc w Wenecji", "Ewa", "Wielka Księżna Gerolstein", "Księżniczka Czardasza", "Polska krew".
Bibl.: Almanach, Lwów 1911 (il.); Olszewski: Z kronik teatr.; Sempoliński: Wielcy artyści (il.); 75 lat T. Pol. w Poznaniu s. 356, 366; Webersfeld: Teatr Hellera s. 40; ZASP 1919-29; Scena i Sztuka 1908 nr 52 (il.); Afisze, IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
