Maria Kwiecińska
KWIECIŃSKA Maria, zamężna Dobrzańska (8 V 1843 Warszawa - 25 II 1890 Lwów), śpiewaczka. Była córką chirurga Karola K. i Salomei z Czyżewskich, siostrą - Lucjana K., żoną -> Stanisława Dobrzańskiego, matką -> Juliana Dobrzańskiego. Do 1874 występowała pod nazwiskiem panieńskim. Śpiewu uczyła się u J. Quattriniego. Debiutowała 14 I 1862 na scenie T. Wielkiego w Warszawie w partii Izabeli ("Dobranoc panie Pantaleon"). Od 1 IX 1862 została zaangażowana do zespołu opery WTR, w którym pozostała do 13 III 1871. Śpiewała tu z powodzeniem m.in. takie pierwszoplanowe partie sopranowe, jak: Violetta ("Traviata"), Rachela ("Żydówka"), Halka ("Halka"), Lukrecja ("Lukrecja Borgia"), Alicja ("Robert Diabeł"), Małgorzata ("Faust"), Rozyna ("Cyrulik sewilski"). S. Moniuszko tak charakteryzował ją w 1866: "Kwiecińska gra znakomicie, piękna jak anioł dziewczyna, co także nie wadzi, śpiewa dźwięcznie i z wysokim prawdy poczuciem". Po odejściu z WTR w 1871 wyjechała na gościnne występy do Poznania i Lwowa. W 1872 została zaangażowana do zespołu opery t. lwow., ale była tu tylko przez rok. W 1873 występowała ponownie w T. Wielkim w Warszawie, od poł. lutego 1874 do 1880 w t. lwowskim. W tym czasie "przeszła stanowczo na pole operetki, gdzie głos jej, nadwątlony w operze, a wsparty grą w istocie wyborną, jednał śpiewaczce znakomite sukcesy" - pisał S. Pepłowski. Śpiewała m.in. partie tyt. w "Pięknej Helenie", "Wielkiej Księżnie Gerolstein", Gabrielę ("Życie paryskie"). We Lwowie również, we wrześniu 1874, poślubiła dyr. tutejszego t. Stanisława Dobrzańskiego i zaczęła występować pod jego nazwiskiem. Po śmierci męża powróciła w 1881 do Warszawy i 5 IX 1881 wystąpiła w T. Nowym w roli Walentego ("Śpiewka pana Fortunata"). Występowała następnie w zespole farsy i operetki WTR na scenach T. Małego i T. Nowego, ale z powodu utraty pięknych dawniej warunków zewnętrznych i głosowych oraz złego stanu zdrowia (chorowała na gruźlicę), nie odzyskała już swej dawnej pozycji; w styczniu 1883 otrzymała dymisję. Była cenioną i lubianą śpiewaczką. Obok partii sopranowych, śpiewała także mezzosopranowe, m.in. Amneris ("Aida"), Ulrykę ("Bal maskowy"), Księżniczkę Eboli ("Don Carlos"), Azucenę ("Trubadur"), Nancy ("Marta"), Radczynię ("Duch wojewody").
Bibl.: Goślicki: Pamiętnik 1870, 1871; Moniuszko: Listy; PSB XVI (Z. Jabłoński); Pepłowski: Teatr we Lwowie I; ŚMP; EMTA 1890 nr 337 (il.); Kłosy 1866 nr 32 (il.), 42 (il.); Chomiński; Jasiński; Krogulski.
Ikon.: Fot. pryw. i w rolach - IS PAN, MTWarszawa, MH Kraków.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
