Tadeusz Nowakowski
(ur. 8 listopada 1918, Olsztyn, Polska - zm. 1996, Bydgoszcz, Polska)
Pisarz, publicysta. Ojcem jego był dziennikarz, działacz narodowy na Warmii i Pomorzu, Stanisław Nowakowski, matką Emilia z Górków. Szkołę średnią ukończył w Bydgoszczy i w 1936 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim, na polonistyce. W 1938 otrzymał nagrodę Polskiej Akademii Literatury dla młodych pisarzy. Naukę i początki twórczości literackiej przerwał wybuch wojny. Aresztowany w 1940 roku przez Niemców do1945 więziony był w hitlerowskich obozach koncentracyjnych. Po wyzwoleniu, jeszcze przez dwa lata, do 1947, przebywał w obozie dla wysiedleńców, Displacet Persons (tak zwanych dipisów), na granicy niemiecko-holenderskiej. Tam, po długiej przerwie, zaczął pisać swoje pierwsze opowiadania i w 1946 zadebiutował jako prozaik na łamach londyńskich "Wiadomości" "Szopą za jaśminami". Po zwolnieniu z obozu w roku 1947 osiedlił się w Londynie, gdzie do 1953 był redaktorem czasopisma "Polacy na świecie".
Jako dramaturg debiutował w 1948 roku wodewilem "Piękna nasza Polska cała", który został wydany w Londynie. Rok później powstały "Jasełka". Pisał także nowele, wiersze, eseje publikowane między innymi w paryskiej "Kulturze", londyńskich "Wiadomościach", "Polish Review", piśmie "Ogniwo", "Orzeł Biały", "Polacy na świecie", a także w "Tygodniku Powszechnym" i "Życiu Warszawy".
Po opuszczeniu Londynu w 1953 przebywał kilka miesięcy w Stanach Zjednoczonych, by ostatecznie przenieść się do Monachium, gdzie pracował w rozgłośni BBC i rozgłośni polskiej Radia Wolna Europa (1988-1994). W 1995 wrócił do Polski.
Nowakowski był inicjatorem Światowego Związku Bydgoszczan, którego został pierwszym prezesem w 1992 roku. W 1993 został Honorowym Obywatelem Bydgoszczy i Olsztyna.
Choć początki pisarstwa Nowakowskiego sięgają czasów studenckich, to dopiero w latach pięćdziesiątych wydane zostają jego pierwsze książki. W Londynia ukazuje się powieść "Panna z drugiego piętra" (1951), nakładem polskiej YMCA "Malarz mojego miasta" (1953), a paryska Libella publikuje "Obóz wszystkich świętych" (1957), powieść, której pierwsze krajowe wydanie ukazało się w drugim obiegu w 1989 roku, a Czytelnik oficjalnie wydał ją rok później.
Pozostający na emigracji i ostro krytykujący w swej twórczości rzeczywistość PRLu pisarz, nie był mile wdziany w kraju przed 1989 rokiem. Do Polski przyjechał na premierę pierwszej scenicznej realizacji swego utworu - "Obozu wszystkich świętych" - zaadaptowanego i wyreżyserowanego przez Mikołaja Grabowskiego w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie w 1991 roku.
Poza wspomnianymi już utworami Nowakowskiego wymienić należy jeszcze opowiadania: "Syn zadżumionych" (1959), "Niestworzone rzeczy" (1968) i powieści: "Happy end" (1970), "Byle do wiosny" (1975), "Wiza do Hrubieszowa" (1979), "Nie umiera się w Miami" (1990), a także wspomnienia i szkice biograficzne "Aleja dobrych znajomych" (1968).
Do oddzielnego, niezmiernie istotnego, nurtu jego twórczości należą reportaże i relacje z papieskich podróży Jana Pawła II, w których uczestniczył, będąc w ekipie dziennikarskiej, obsługującej około trzydziestu zagranicznych wypraw Papieża Polaka. Ich efektem są kolejno ukazujące się książki: "Reporter papieża" (1981), "W bagażniku Jego Świątobliwości" (1982), "Volo Papale" (1982), "Na skrzydłach nadziei" (1984), "Boeing świętego Piotra" (1984), "Kwiaty dla pielgrzyma" (1987).
W roku 1992 Tadeusz Nowakowski otrzymał nagrodę Karl Wolfkehl-Preis für Exilliteratur, przyznawaną przez Bawarską Akademię Sztuk Pięknych.
W 1993 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
