Bronisław Gloksin-Borski
BORSKI Bronisław, właśc. B. Gloksin (24 lub 26 IX 1897 Gąbin - 10 V 1971 Warszawa), aktor, kierownik artyst. teatru. Był synem Marcina Gloksina i Anny z Sękowskich, mężem Zofii Deblessem z Kowalskich. Na scenie używał wyłącznie pseudonimu. Ukończył gimn. w Płocku; był tu w 1916 komendantem drużyny harcerskiej, a w 1917-18 należał do POW. W 1918-22 jako ochotnik służył w Wojsku Polskim. Potem studiował na Wydz. Filoz. Uniw. Warszawskiego. Od 1924 uczył się w Oddziale Dram. przy Konserwatorium Warsz., który ukończył w 1927 i w tymże roku występował w warsz. t. Mignon. W sez. 1927/28 i 1928/29 występował w T. Miejskim w Bydgoszczy. Później przeniósł się do Wilna, gdzie w sez. 1929/30 był aktorem i sekretarzem T. Miejskich; grał m.in. Frejenda ("Dziady"). W sez. 1930/31 był aktorem i kier. administracyjnym T. Miejskiego w Bydgoszczy; w sez. 1931/32 aktorem i kier. administracyjnym znowu w T. Miejskich w Wilnie; grał m.in. Chrypę i Pana I ("Róża"), Grabca ("Balladyna"). W 1933-37 był kier. artyst. rewiowego T. Popularnego (też pn. T. Rewia, Nowości) w Wilnie (w 1933-35 także współdyrektorem). W 1937 grał w lwow. Powszechnym T. Żołnierza, w sez. 1937/38 prawdopodobnie w T. Malickiej w Warszawie. W 1. trzydziestych uczestniczył w objazdach zespołu Instytutu Reduty, m.in. w sez. 1938/39 z "Uciekła mi przepióreczka" (grał Radostowca). W okresie międzywojennym współpracował też z PR (audycje, odczyty). W czasie II wojny świat. prowadził tajny zespół amatorski. Od 1945 pracował jako reżyser w wydz. szkolnictwa Zarządu Miejskiego w Warszawie. W 1949-51 był członkiem Zarządu Głównego ZASP-u. Dorywczo występował w PR. W 1952 wrócił na scenę i do 1956 występował w T. im. Żeromskiego w Kielcach i Radomiu, a od 1956 do 1969 w T. Ziemi Mazowieckiej w Warszawie. Po wojnie grał m.in. w Kielcach: Wojewodę ("Droga do Czarnolasu"), Michała ("Gdzie ta ulica, gdzie ten dom"), Hrabiego Respekta ("Fantazy"), Sprzedawcę śledzi i Buchaltera ("Pluskwa"); w Warszawie: Sędziego ("Owcze źródło"), Kanclerza ("Balladyna"), Petkowa ("Żołnierz i bohater"). Pisał artykuły o tematyce teatralnej.
Bibl.: Almanach 1970/71; Formanowicz; Kreczmar: Notatnik; Łoza: Czy wiesz (il.); O zespole Reduty s. 413; Sempoliński: Wielcy artyści; Szczublewski: Żywot Osterwy; Wilski: Szkolnictwo; Kur. Warsz. 1937 nr 111; Teatr 1971 nr 14; Akta (tu fot.), ZASP; Afisze i programy, IS PAN, MTWarszawa.
Ikon.: Fot. - IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
