Osoby

Iwona Borowicka, z domu Grochulska (6 III 1929 Łódź - 30 VIII 1984 Kraków), tan­cerka, śpiewaczka. Ukończyła łódz. szkołę ba­letową Zygmunta Dąbrowskiego, śpiewu uczy­ła się u Grzegorza Orłowa, potem Janiny Tisserant-Parzyńskiej. Od 1946 występowała jako tancerka, następnie koryfejka w łódź. T. Komedii Muzycznej "Lutnia". W Łodzi tak­że zapoczątkowała swą karierę wokalną. Wy­stępowała wówczas m. in. jako Drygalska ("Polska krew" Nedbala), Róża ("Cnotliwa Zu­zanna" Gilberta), Bakchis ("Piękna Helena" Offenbacha), Mizzi, potem nagłe zastępstwo w partii Arseny ("Baron Cygański" Straussa), Zuzanna ("Dzwony z Corneville" Planqueta), Minerwa ("Orfeusz w piekle" Offenbacha). 19 XII 54 zadebiutowała w Krakowie odnosząc od razu wielki sukces jako Marica w spek­taklu "Hrabiny Maricy" Kálmána inaugurują­cym działalność reaktywowanej operetki. 30 XII t. r. wystąpiła na scenie T. Muzycznego w Łodzi w partii Rosalindy ("Zemsta nietope­rza" Straussa i przez blisko dwa lata śpie­wała równocześnie na scenie łódź. i krak., by w końcu wybrać na stałe tę ostatnią. Była najpopularniejszą gwiazdą krak. operetki. Wszechstronnie utalentowana, kontynuowała najlepsze tradycje operetkowe sceny polskiej. W swym repertuarze miała około czterdziestu wiodących partii, m. in. Lizę ("Kraina uśmiechu" Lehara), Hannę ("Wesoła wdówka" Lehara), Anninę ("Noc w Wenecji" Straussa), Wiktorię ("Wiktoria i jej huzar" Abrahama), Clivię ("Clivia" Dostala), Zuzannę ("Cnotliwa Zuzanna" Gilberta), Elizę ("My fair lady" Loewego), Lu­lu ("Dama od Maxima" Feydeau), Irmę ("Naj­piękniejsza" Lidy), Angelę ("Hrabia Luxemburg" Lehara). Mimo wielu propozycji nie opuszczała na dłużej sceny krak. Niekiedy występowała gościnnie, np. w "Loży królew­skiej" Dobrzańskiego na scenie Operetki Warsz. (1966). Z końcem sez. 1978/79 odeszła z zespołu krak., ale nadal występowała tu gościnnie, np. jako Adelajda ("Ptasznik z Ty­rolu" Zellera, sez. 1979/80), Anhilda ("Księżnicz­ka czardasza" Kálmána, sez. 1980/81). W tym ostatnim przedstawieniu 23 X 82 z okazji ju­bileuszu 35-lecia pracy art. zaśpiewała Silvę.

Źródło: Almanach Sceny Polskiej 1983/84. Tom XXV. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe - Warszawa 1987.