Leokadia Dąbrowska
DĄBROWSKA Leokadia, także Zacharewicz (28 X 1894 Warszawa - po 1949), tancerka. Była córką Stefana i Marii. Uczyła się w warsz. szkole baletowej i jako uczennica zaczęła występować na scenie. W 1907 znalazła się już na liście finansowej baletu WTR. Początkowo była tancerką corps de ballet, nast. przez ponad dwadzieścia lat koryfejką baletu warszawskiego. Tańczyła najpierw w zespole operetki WTR, m.in. "polkę kokietkę" w Życiu paryskim (T. Nowości 1909 i 1912), a nast. także na innych scenach warsz., np. latem 1916 w operetkach w T. Nowoczesnym. W okresie dwudziestolecia międzywojennego występowała nadal na scenach operetkowych (m.in. 1920-23 w T. Nowości), ale także w Operze warsz. (m.in. w 1932 tańczyła w Hrabinie). Występowała również w rewiach. W czasie II wojny świat. nie występowała. Brak też śladów jej występów po wojnie. W 1949 należała jeszcze do ZASP-u, ale była bezrobotna.
Bibl.: Sempoliński: Wielcy artyści s. 136, 204; Kur. Warsz. 1932 nr 278; Scena Pol. 1922 z. 11, 12; Scena i Szt. 1909 nr 36; Akta (tu fot.), ZASP; Spis ZASP 1923, 1949; Straus: Repertuar 1915-16.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
