Adam Wiślański
WIŚLAŃSKI Adam, właśc. A. Seidler (ok. 1879 Przemyśl - 10 I 1917 Warszawa), aktor. L. Schiller podał błędny rok śmierci W. - 1914. Był synem Andrzeja Seidlera, burmistrza Krakowa, starosty przemyskiego. Od ok. 1899 do ok. 1902 występował w zespole To w. Miłośników Sceny we Lwowie i wyjeżdżał z tym zespołem na występy do innych miast, m.in. do Krynicy. W 1902-05 występował w T. Polskim w Poznaniu (w czerwcu 1905 z t. pozn. w Krakowie), w sez. 1905/06 w T. Miejskim w Krakowie, w 1906-09 w Wilnie (z zespołem wil. także m.in. w Mińsku Litewskim - 1906, Kownie - 1907), w 1909-11 w T. Miejskim we Lwowie, w 1911-13 znowu w Wilnie (w 1913 z zespołem wił. w Petersburgu), w sez. 1913/14 i 1914/15 w T. Polskim w Warszawie, w 1916 (styczeń-lipiec) w T. Lutnia w Wilnie, w sez. 1916/17 (do śmierci) znowu w T. Polskim w Warszawie.
Obdarzony doskonałymi warunkami zewnętrznymi (wysoki, przystojny), dźwięcznym głosem, grał role amantów i bohaterów gł. w repertuarze poetyckim, niekiedy także w komediach. Z ważniejszych ról W. należy wymienić przede wszystkim Gustawa-Konrada ("Dziady"), którego grał kolejno w Poznaniu, Krakowie, Wilnie i Warszawie; inne role: Kirkor ("Balladyna"), Zbigniew ("Mazepa"), Poeta ("Wesele"), Natan ("Sędziowie"), Ferdynand ("Intryga i miłość"), Klaudio ("Wiele hałasu o nic"), Kalina ("Dramat Kaliny"), Kazimierz ("Tamten"), Hugo Stengel ("Honor"), Porucznik ("Damy i huzary"), Seweryn ("Pan Damazy"). Ostatnią jego rolą był Edstaston ("Katarzyna Wielka"). Ożeniony był z Koziełł-Poklewską.
Bibl.: Almanach, Lwów 1911 (il.); Lorentowicz: T. Polski; Modrzejewska, Chłapowski: Korespondencja; Romer-Ochenkowska s. 15, 19, 22, 23; 75 lat T. Pol. w Poznaniu s. 364, 366, 369; T. Polski 1913-23 s. 63, 83, 84 (L. Schiller); Kur. warsz. 1917 nr 12; Życie lit. 1969 nr 887 (S.W. Balicki); Afisze, IS PAN, MTWarszawa.
Ikon.: Fot. pryw. - IS PAN, MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
