Osoby

FRITSCHE Ludwik (17 VIII 1872 Częstochowa - 4 IX 1940 Warszawa), aktor, dyr. teatru. Był synem Gu­stawa F., lekarza, i Anieli z Klimaszewskich, mężem -> Zofii Dobrzańskiej. Po ukończeniu szkoły średniej od­bywał studia agronomiczne i jednocześnie występował w Tow. Miłośników Sceny w Warszawie. Do zawodu aktorskiego przygotowywał się pod kier. R. Żelazow­skiego. Debiutował w 1902 w t. łódzkim. W sez. 1903/04 występował w t. pozn., w lecie 1904 (czerwiec-wrzesień) w zespole H. Halickiego w Lublinie, w sez. 1904/05 w T. Ludowym w Krakowie, w 1905/06 w T. Miejskim we Lwowie, w 1906/07 w T. Miejskim w Krakowie, po­tem kolejno w T. Małym w Warszawie (1907/08), w Ło­dzi (1908/09 i 1911/12), w T. Miejskim we Lwowie (1910/11, 1912-14, 1918/19), T. im. Słowackiego w Krakowie(1914/15) i T.Bagatela w Krakowie(1919-22). Od września 1917 (prawdopodobnie do 1918) prowa­dził własny zespół objazdowy pod nazwą T. Nowoczes­ny. W sez. 1922/23 i 1923/24 występował w T. Rozmai­tości w Warszawie, w 1924-34 w T. Polskim i T. Małym, od sez. 1934/35 do wybuchu II wojny świat. na scenach TKKT, najczęściej w T. Narodowym i T. Nowym. Szczupły, o eleganckiej sylwetce i kształtnej głowie, przypominający wyglądem K. Kamińskiego, występo­wał w rolach charakterystycznych amantów. Grał m.in. Kalenickiego ("Karykatury"), Dziennikarza ("Wesele"), Podkolesina ("Ożenek"), Delfina ("Święta Joanna"), Kapsa ("Nadzieja"), Dulskiego ("Moralność pani Dulskiej"), Edmunda ("Maskarada" J. Iwaszkiewicza), Kręckiego ("Aszantka"), Firsa ("Wiśniowy sad"). Rejenta ("Zemsta"), Starego Aktora ("Wyzwolenie").
Bibl.: Bar: Dzieje t. krak. s. 181; Lorentowicz: T. Polski; Pajączkowski: Teatr lwow.; PSB VII (T. Trzciński); Spis ZASP 1923; 75 lat T. Pol. w Poznaniu; Warnecki; Webersfeld: Teatr Hellera; Afisze, IS PAN.
Ikon.: Fot. pryw. i w rolach - IS PAN, MTWarszawa.
Film.: 1928 - Pan Tadeusz; 1930 - Moralność pani Dulskiej; 1932 - 10% dla mnie, Księżna Łowicka, Rok 1914; 1933 - Jego ekscelencja subiekt, Każdemu wolno kochać, Dzieje grze­chu; 1935 - Dwie Joasie; 1936 - Bohaterowie Sybiru, Pan Twardowski, Trędowata; 1937 - Halka, Ordynat Michorowski; 1939 - U kresu drogi. Złota maska.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973