Wacław Wierzbicki
WIERZBICKI Wacław, także Tadeusz Staszewski (16 I 1898 Warszawa - 3 V 1974 Warszawa), tancerz, choreograf, kierownik baletu. Był synem Jana W. i Marii z Kołodziejskich, mężem -> Marii Stajewskiej. Ukończył w Warszawie sześć klas gimn. oraz szkołę baletową. Podawał, że na scenę wstąpił w 1918; w 1914-19 tancerz o nazwisku W. (być może on) występował w balecie opery warsz., od sez. 1915/16 jako solista, a w sez. 1917/18 także w t. Czarny Kot w scenkach baletowych. W 1919- 24 był solistą baletu opery pozn.; tańczył m.in. Jolzara ("Izis"), Poliszynela ("Wieszczka lalek"), Pantalona ("Karnawał"). Według T. Świtały używał do 1922 obu imion i nazwisk. W sez. 1924/25 występował w balecie J. Cieplińskiego m.in. w Wiedniu (październik 1924) i Wilnie. W lecie 1925 tańczył w zespole Opery warsz. w Krakowie. W 1925-27 był choreografem i kierował baletem opery Zjednoczonych T. Pomorskich z siedzibą w Toruniu, gdzie wystawiał m.in. balety własnego układu (np. "Sąd Parysa" jako intermezzo w operze "Adrianna Lecouvreur" F. Cilea). W 1927-30 był kier. zespołu baletowego T. Polskiego w Katowicach. W czasie przedstawienia "Halki" w Opolu 28 IV 1929 został pobity przez bojówkę niemiecką. W Katowicach prócz baletów takich, jak: "Wieszczka lalek", "Wesele na Kujawach", "W Tatrach", wystawiał różne divertissements oraz opracował choreografię w przedstawieniach dla dzieci. W październiku 1930 występował w Kaliszu w zespole B. Wineckiego. Od 1930 osiadł w Warszawie, inicjował tu wiele imprez baletowych, m.in. dużym sukcesem okazał się zorganizowany przezeń festiwal tańca w lutym 1938 w T. Wielkim; w sez. 1934/35 tańczył także w balecie warszawskim. We wrześniu 1934 brał udział w festiwalu tanecznym w Lublanie. W 1937 został zaangażowany przez J. Cieplińskiego do jego grupy baletowej pn. Balet Warszawski, występującej w kraju i za granicą. Podczas okupacji niem. krótki czas występował w warsz. kawiarniach "Bułgaria" i "Pod Lipą"; brał także udział w koncertach organizowanych dla pol. żołnierzy w szpitalach. Po wojnie, do 1949 należał do ZASP-u. Pracował do 1954, ale z żadną sceną zaw. nie był związany. Był cenionym tancerzem charakterystycznym i choreografem. Znakomicie wykonywał pol. tańce narodowe. Kierowane przezeń zespoły baletowe przy teatrach dram. odznaczały się dobrym poziomem artystycznym. Dużą część dorobku choreograficznego W. stanowiły starannie opracowane wstawki baletowe do oper i operetek, m.in. "Halki", "Aidy", "Carmen", "Strasznego dworu", "Rozwódki", "Księżniczki cyrkówki".
Bibl.: Almanach 1973/74; Ciepliński: Szkic dziejów s. 58, 79; Kwaskowski; Mamontowicz-Łojek: Terpsychora; Nawrat: Repertuar; Sempoliński: Wielcy artyści; Świtała; Turska: Przewodnik; Kur. Warsz. 1917 nr 303, 1919 nr 133, 253, 1924 nr 289, 298, 1935 nr 66; Prz. Teatr, i Film. 1924 nr 14; Życie Warsz. 1974 nr 107; Straus: Repertuar 1914-15, 1915-16; Afisze, programy, IS PAN, MTWarszawa; Akta, ZASP.
Ikon.: Fot. - Arch. Dok. Mech., MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
