Stefan Norris
NORRIS Stefan (29 IV 1894 Warszawa - 24 XII 1979 Bukareszt), scenograf. Był synem Stefanii i Czesława N., dyr. papierni, mężem Ireny z Ekielów (ślub 21 III 1929). Ukończył gimn. w Warszawie, a nast. kształcił się w warsz. Szkole Sztuk Pięknych i na politechnice w Wiedniu. Z zawodu był architektem, uprawiał także architekturę wnętrz. W 1924-39 jako dekorator i architekt był współtwórcą ponad stu pol. filmów fabularnych, m.in. "Śmierć za życia" (debiut, 1924), "Huragan", "Księżna łowicka", "Pod Twoją obronę", "Antek policmajster", "Młody las", "Czarna perła", "Trędowata", "Jego wielka miłość", "Wiatr od morza". Sporadycznie projektował dek. w t. warsz.: Wodewil i Nowości (1927), Stara Banda (1935), Ateneum ("Mądra mama", 1935). W 1938 wyjechał do Bejrutu. Wiadomość o tym, że nie zdołał wrócić do Polski przed wybuchem wojny należy uznać za nieprawdziwą, ponieważ w 1939 opracował dek. do trzynastu pol. filmów. Podczas II wojny świat. internowany przez pewien czas w Rumunii; po wojnie osiadł w Bukareszcie, gdzie był wziętym scenografem reprezentującym kierunek realistyczny, zajął się także reżyserią. W l. pięćdziesiątych został dyr. techniczno-artystycznym Teatrul National I.L. Caragiale w Bukareszcie. W 1959 opracował gościnnie jako scenograf i reżyser "Bezimienną gwiazdę" w T. Rozmaitości w Warszawie. Tłumaczył na rumuński "Moralność pani Dulskiej". Był autorem rumuńskich sztuk, realizował także filmy i audycje telewizyjne.
Bibl.: Almanach 1979/80; Hist, filmu t. 1, 2; Jewsiewicki: Materiały; Łoza: Czy wiesz; Marczak-Oborski: Teatr czasu wojny; Sempoliński: Wielcy artyści; Strzelecki: Kierunki scenografii; Stolica 1959 nr 20; Życie Warsz. 1980 nr 17, 18.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
