Irena Orzecka
ORZECKA Irena (17 VI 1890 Szczypiorno k. Kalisza - 4 IV 1964 Jelenia Góra), aktorka. Była córką Władysława i Zofii O. Ukończyła szkołę handlową w Warszawie i na kilka lat opuściła kraj. Po powrocie przygotowywała się na scenę w Łodzi pod kier. A. Bednarczyka. W 1913 została zaangażowana do T. Polskiego w Kijowie, w 1915 z zespołem A. Zelwerowicza występowała w Rosji, m.in. w Petersburgu. W 1915-18 grała w T. Polskim w Kijowie. Po powrocie do kraju występowała w 1918 w t. wil., w 1919 w zespole objazdowym Marii Ursyn, potem w T. Praskim w Warszawie, w 1919-21 w Toruniu, w 1922 w T. Narodowym w Poznaniu, w 1922-24 w T. Polskim w Katowicach, w 1925 w zespole T. Kresowego w Słonimiu, w sez. 1925/26 w zespole t. Rybałt pod kier. S. Wysockiej, w 1927-35 w T. Polskim w Katowicach, w 1935-36 w Kaliszu, w 1937-38 w T. Miejskich w Łodzi, w 1938-41 w T. Polskim w Grodnie i Białymstoku. Po II wojnie świat. w 1945 została zaangażowana do T. Dolnośląskiego w Jeleniej Górze, gdzie występowała do 1949. W sez. 1949/50 grała w T. Wybrzeże w Gdańsku, od 1950 do końca życia znów w T. Dolnośląskim w Jeleniej Górze. Tam też w 1948 obchodziła jubileusz trzydziestopięciolecia grając rolę Pani de Trevillac ("Ładna historia"), a 241X1955 jubileusz czterdziestolecia pracy grając rolę Żelaznej ("Panna Maliczewska"). Występowała zarówno w rolach dram., jak i komediowych zyskując ogromną popularność u publiczności Jeleniej Góry. Grała m.in. Dulska ("Moralność pani Dulskiej"), Akulinę ("Mieszczanie"), Panią Jowialską ("Pan Jowialski"), Tykalską ("Pan Damazy"), Matkę ("Balladyna"), Nianię ("Wujaszek Wania"), Babkę ("Drzewa umierają stojąc"). Występowała też w filmach.
Bibl.: Almanach 1963/64; Gaz. rob. 1955 nr 234; Jeleniogórskie Sł. pol. 1948 nr 137, 1949 nr 43; Teatr 1955 nr 19, 1965 nr 9 (il.); Akta SPATiF; Programy, IS PAN.
Film.: 1960-Mąż swojej żony; 1961-Dotknięcie nocy, Tarpany.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
