Michalina Szpakiewicz
SZPAKIEWICZ Michalina, z domu Tenderenda, pseud. Michalina Jasińska (13 września lub 13 października 1883 – 4 grudnia 1959 Skolimów), aktorka.
Była córką Karola i Anieli Tenderendów, żoną Mieczysława Szpakiewicza.
Od 1896 pod nazwiskiem panieńskim należała do corps de ballet Warszawskich Teatrów Rządowych; 23 lipca 1901 została zwolniona. W 1902–05 pod pseud. Jasińska należała do chóru WTR; uczyła się wówczas śpiewu u Stefana Wołoszki, M. Szymańskiej i Edwarda Reszkego. W 1907 ukończyła Klasę Dramatyczną przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym i 20 lipca 1907 debiutowała w wodewilu Warszawa w nocy podczas występów zespołu teatru łódzkiego w Warszawie. W 1908 występowała w zespole Henryka Czarneckiego, m.in. w Płocku i Łomży. W 1911 należała ponownie do zespołu H. Czarneckiego, m.in. w Ciechocinku, w 1911–13 występowała w T. Popularnym w Łodzi. Po wybuchu I wojny świat. znalazła się w Kijowie i w sez. 1914/15 występowała tam w T. Polskim.
15 marca 1915 wyszła za aktora Mieczysława Szpakiewicza, ale do 1918 używała nadal pseud. Jasińska. W 1916–18 występowała w t. Studya w Kijowie, od kwietnia 1918 z zespołem objazdowym zorganizowanym przez swego męża na Podolu i Ukrainie. W lecie przybyła z mężem do Warszawy.
W sez. 1919/20 występowała w T. Polskim w Warszawie, w 1921–24 w T. Narodowym w Toruniu, w 1925 była zaangażowana w T. Polskim w Poznaniu, w sez. 1926/27 w T. Polskim i Małym w Warszawie, w sez. 1928/29 w t. Ateneum (w zespole Placówki Żywego Słowa), w 1929–31 w T. Polskim w Katowicach, a w 1931–38 w T. Miejskich w Wilnie. W 1938 ustąpiła ze sceny.
Od końca II wojny światowej do 1949 mieszkała w Milanówku, następnie w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Grała takie role jak: Szimena (Cyd), Maryna i Gospodyni (Wesele), Regina (Upiory), Armanda (Uczone białogłowy), Cecylia (Panna mężatka), Joanna (Wróg ludu), Ewa (Śnieg), Widmo matki (W małym dworku), Jewdocha (Sędziowie).
Bibliografia
Kaczorowska-Herman: T. Popularny; Lorentowicz: T. Polski; Trzechlecie T.N. w Toruniu (il.); Wywiad z M. Szpakiewiczową, maszynopis, IS PAN.
Ikonografia
Fot. pryw. i w rolach – IS PAN, MTWarszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1765–1965, PWN Warszawa 1973 Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
