Bronisław Romaniszyn
ROMANISZYN Bronisław (21 VII 1880 Baligród lub Bochnia - 19 I 1963 Kraków), śpiewak. Był synem Michała R. i Róży z Gajewskich. Po dwóch latach studiów na Uniw. Jagiell., w 1902 wyjechał do Wiednia, gdzie uczył się gry na skrzypcach i rozpoczął naukę śpiewu. W 1905 wyjechał do Paryża, gdzie był uczniem J. Reszkego, a z czasem został jednym z jego asystentów. Ok. 1910 zaczął występować na scenach franc. i niemieckich. Zaangażowany w sez. 1910/11 do T. Miejskiego we Lwowie, występował m.in. w partiach Cania ("Pajace") i Winicjusza ("Quo vadis"). W 1911 wyjechał do Monachium, gdzie studiował role wagnerowskie. Potem występował w operze w Norymberdze oraz śpiewał na koncertach w Monachium i Karlsruhe. 30 IX 1912 ożenił się z pianistką Haliną Skwirczyńską. 22 III 1914 śpiewał w T. Wielkim w Warszawie partię tyt. w "Lohengrinie", 22 i 25 IV tego roku partię Zygmunda ("Walkiria"), a 25 XI i 1 XII 1915 ponownie partię tyt. w "Lohengrinie". Później ustąpił ze sceny i służył w wojsku do 1918. W 1919-27 był członkiem misji wojskowej w Paryżu, potem komisji do rokowań granicznych z Czechosłowacją. Od 1929 do 1939 był profesorem śpiewu solowego w konserwatorium w Katowicach. Okres II wojny świat. spędził w Krakowie; następnie został mianowany prof. i dziekanem wydziału wokalnego Państw. Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie i na tym stanowisku pozostał do 1961. Był bardzo ceniony jako pedagog, ogłosił wiele artykułów na temat nauczania śpiewu. Część z nich została wydana w zbiorze "Z zagadnień sztuki i pedagogiki wokalnej" (Kraków 1957). Tłumaczył też teksty pieśni, m.in. H. Heinego. R. był znanym działaczem turystycznym i wędkarskim i ogłaszał artykuły i broszury z tego zakresu.
Bibl.: Łoza: Czy wiesz I (il.); SMP; Kur. warsz. 1914 nr 82; Ruch muz. 1962 nr 3, 1963 nr 7; Tyg. ilustr. 1911 nr 19 (il.).
Ikon.: Fot. pryw. i w rolach - MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
