Janusz Gładysz
GŁADYSZ Janusz (12 października 1924 Częstochowa – 16 października 1981 Częstochowa),
aktor.
Był synem Piotra Gładysza i Marii z Chłądów. Przed wybuchem II wojny światowej skończył w Częstochowie szkołę powszechną i dwie klasy gimnazjum Jak podawał, w 1942 został wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec, w 1943 uciekł i przedostał się do Warszawy, gdzie uczył się na tajnych kompletach. Po powstaniu warszawskim został wywieziony do Berlina; do Polski wrócił w 1945. W tym roku w Warszawie zdał maturę i pracował na poczcie.
Według własnej relacji, w 1946 wyjechał do Katowic, uczył się przez rok w prywatnej Szkole Dramatycznej przy Teatrze Miejskim, a kolejny rok w Szkole Dramatycznej w Krakowie. Naukę przerwał z powodu choroby. Eksternistyczny egzamin aktorski zdał w 1954. W 1948–51 występował w Teatrze Aktora i Lalki (od 1 grudnia 1949 Teatr Młodego Widza) w Poznaniu, w 1951–55 w Teatrach Dramatycznych w Częstochowie, w sezonach 1955/56 i 1956/57 w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, w 1957 w Teatrze Ziemi Krakowskiej w Tarnowie. W sezonie 1960/61 i od 15 października do 31 grudnia 1964 grał w Teatrze Satyry Państwowego Przedsiębiorstwa Imprez Estradowych w Poznaniu, w 1965/66 w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej, w 1968/69 w Teatrze Ziemi Gdańskiej w Gdyni, w 1970–73 w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim.
Jego ważniejsze role to, w Częstochowie: Albin (Śluby panieńskie, 1952), Lorenzo (Dziewczyna z dzbanem, 1953), Bajkopisarz (Królowa śniegu, 1954), Kinezjasz (Gromiwoja, 1955); w Kaliszu: Zawada (Maturzyści), Janek Topolski (Lekkomyślna siostra), Federico (Neapol, miasto milionerów) – 1956; Piotr (Rozdroże miłości, 1957); w Gorzowie: Firs (Wiśniowy sad), Hołysz (Wyzwolenie) – 1971; Czekow (Czapajew, 1972).
Bibliografia
Kamińska, Szmidt: Byliśmy w teatrze; Kaszyński: Teatralia; Akta, ZASP; Almanach 1944–59; www.echogorzowa.pl
Ikonografia
Fot. – ITWarszawa
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
