Janusz Wasylkowski
WASYLKOWSKI Janusz
(ur.1933, Lwów)
Dziennikarz, publicysta, literat. Jest absolwentem Wydziału Filologii Polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim. Jeszcze jako student założył Studencki Teatr Satyry "Ponuracy" (1955-56), który z czasem przekształcił się we wrocławski Teatr "Kalambur". W latach pięćdziesiątych rozpoczął także pracę dziennikarską - był współzałożycielem i kierownikiem działu tygodnika studentów i młodej inteligencji "Poglądy", wychodzącego przez dwa lata (1955-57). Współpracował ponadto jako reżyser kilku programów z innymi wrocławskimi teatrzykami studenckimi - "Sztubak" i "Bluff".
W 1961 roku przeniósł się do Warszawy. Był publicystą i autorem wielu reportaży w czołowych pismach. Wiele lat był członkiem redakcji "Życia Gospodarczego". W latach 1972-74 Wasylkowski pracował w telewizji. Był kierownikiem artystycznym telewizyjnego Teatru Rozrywki, którym pod jego opieką zrealizował ponad pół setki spektakli. W 1987 roku był kierownikiem Teatru "Buffo" przy Stołecznej Estradzie.
Od czasu studiów pisał opowiadania, fraszki, aforyzmy, skecze. Kiedy pytano go, jak udaje mu się łączyć pisanie poważnych artykułów z dziedziny gospodarki z twórczością satyryczną, odpowiadał: "im lepiej poznaję nasze życie gospodarcze, tym lepszym jestem satyrykiem, im lepszym jestem satyrykiem, tym łatwiej przychodzi mi zrozumieć nasze życie gospodarcze." Początki twórczości dramatopisarskiej Wasylkowskiego sięgają lat pięćdziesiątych. W 1957 roku napisał komedię "Wszystko przepadło", którą w następnym roku zrealizowano w amatorskim Teatrze Fredreum w Przemyślu. W 1961 roku w Teatrze Eksperymentalnym przy Stoliku we Wrocławiu miała premierę kolejna sztuka Wasylkowskiego - "Początek komedii". Z 1963 roku pochodzi "Węzeł rodzinny" oraz "Upalny dzień", który poza realizacją telewizyjną i w Teatrze Polskiego Radia, trafił do Telewizji Zachodnio-Niemieckiej w Mainz (1967), Telewizji BBC w Londynie (1969), na sceny czechosłowackie - Teatru Miejskiego w Hradec Kralove (1974) i Teatru Miejskiego w Sumperk (1974). Realizacji zagranicznych doczekała się także jednoaktowa sztuka "Ten trzeci" (1965) - inscenizowana w polskiej telewizji i radiu, trafiła do radia w Bratysławie (1981) i telewizji w Ostrawie (1973). Kolejne sztuki Wasylkowskiego to: "Tryptyk erotyczny" (1970), "Przyjaciel" (1971, napisana wspólnie z Konstantym Ciciszwili), "Dyptyk katastroficzny" (1975), "Królewski błazen" (1984), "Trzasnęło nas po fajrancie" (1985). Wasylkowski jest także autorem kilku słuchowisk radiowych i adaptacji wykorzystanych w telewizji i radiu. Jego sztuki tłumaczone były na angielski, niemiecki, serbski, chorwacki i duński.
Wiele lat pasjonowała go historia lwowskiej piosenki, lwowskiego humoru, lwowskiej satyry. Opracował książki "Piosenki lwowskiej ulicy", "Lwowska piosenka na wojennym szlaku", "Lwowskie misztygałki" i słownik gwary lwowskiej. Opublikował tomik poezji "Samotny jak pies w butonierce" i aforyzmów "Myśli cokolwiek zezowate" (1990).
Jest dyrektorem Instytutu Lwowskiego. Mieszka w Warszawie.
