Osoby

Eugenia Śnieżko-Szafnaglowa (30 XI 1898 Kielce - 27 IX 81 Olsztyn), tancerka, aktorka, reżyser. Uczyła się w szkole baletowej Kazimierza Łobojki w Warszawie, gry scen. m.in. u Teodora Rolanda i Mieczysława Frenkla. Debiutowała w lipcu 1917 w T. przy Żurawiej w Warszawie pod dyr. Józefa Winiaszkiewicza, zarabiając równocześnie na życie jako sprzedawczyni w sklepie z rękawiczkami. W tym samym r. została zaangażowana do T. Miejskiego w Lublinie jako tancerka i aktorka. W sez. 1919/ 20 występowała w T. Corso w Radomiu, w sez. 1920/21 w T. Powszechnym i T. Czarny Kot w Warszawie, V-VII 21 grała i tańczyła w T. Letnim pod dyr. Józefa Grodnickiego w Kaliszu, następnie u tegoż w T. Miejskim w Lublinie (sez. 1922/23). Po kolejnych trzech sez. w wileńskiej "Lutni" ustąpiła ze sceny. Ponownie zaangażowała się do T. Komedii Muz. w Wilnie w sez. 1944/45. Z zespołem wil. przybyła wiosną 1945 do Torunia, skąd wkrótce przeniosła się do Olsztyna i na scenie T. im. Jaracza grała i reżyserowała przez 35 lat. We wrześniu 1980 przeszła na emeryturę. Grała m.in. Marię Wojnicką ("Wujaszek Wania" Czechowa), Gospodynię ("Wesele" Wyspiańskiego), Anielę ("Damy i huzary" Fredry), Lipowską ("Szczęście Frania" Perzyńskiego), Respektową ("Fantazy" Słowackiego), Akulinę ("Mieszczanie" Gorkiego), Horodniczynę ("Rewizor" Gogola), Zosię ("Głosy" Iredyńskiego). Reżyserowała m.in. "Sprawę Moniki Morozowicz-Szczepkowskiej", "Ich czworo" Zapolskiej, "Śpiącą królewnę" Płonki-Fiszera, "Zaczarowaną złotówkę" Bychowskiej. W 1948 obchodziła jubileusz 30-lecia, 12 XI 61 - 40-lecia pracy art. w roli Dulskiej ("Moralność pani Dulskiej" Zapolskiej). 9 IV 72 wystąpiła w swej setnej roli - Opali ("Każdy kocha Opalę" Patricka).

Źródło: Almanach Sceny Polskiej 1981/1982