Gian Carlo Menotti
Ur. 7 VII 1911, Cadegliano (Włochy). Gian-Carlo Menotti studiował w Mediolanie, a następnie w USA; jako 25-letni młodzieniec wystąpił ze swą pierwszą operą pt. "Amelia idzie na bal", która od razu zwróciła nań uwagę amerykańskiego, a później i europejskiego świata muzycznego. W ślad za "Amelią" weszły na sceny operowe dalsze 1-aktówki Menottiego, jak "Stara panna i złodziej" ("The Old Maid and the Thief"), "Medium" i "Telefon", a wreszcie - szczytowe jak dotąd osiągnięcia twórcze Menottiego: 3-aktowy dramat muzyczny "Konsul" oraz "Amhal i nocni goście" ("Amhal and the Night Visitors"). Dalsze operowe dzieła Menottiego to "Maria Golovin" oraz wystawiony w 1963 "Ostatni dzikus" ("The Last Savage"). Styl muzyki Menottiego wyrasta częściowo z twórczości jego znakomitego poprzednika, Giacomo Pucciniego, a także innego kompozytora włoskiego, Ermanno Wolf-Ferrariego. Jednak Menotti jest artystą na wskroś współczesnym, rozumie doskonale, iż dzisiejszy teatr, zrywając z dawniejszym patosem i koturnowością, musi być maksymalnie zwięzły i treściwy, a to samo odnosi się do opery, w której wobec tego nie ma już miejsca na szeroko rozbudowane arie czy duety. W operach Menottiego dominuje sposób śpiewania zwany parlando, upodabniający się do potocznej mowy - słowa padają szybko, szybko też biegnie cała akcja. Będąc jednak Włochem, nie rezygnuje oczywiście Menotti z elementu śpiewności i pozostawia śpiewakom niemało pola do popisu. Libretta oper Menottiego, pełne dowcipu i świadczące o świetnym zmyśle scenicznym, w swym typie zbliżone nieco do amerykańskich humoresek, pochodzą spod pióra samego kompozytora. Źródło: Przewodnik Operowy Józef Kański, PWM 1997
