Kalendarium

Warszawa .Teatr Dramatyczny

22 lipca w 1955 roku premiera "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego, w reżyserii Maryny Broniewskiej i Jana Świderskiego zainaugurowała działalność Teatru Domu Wojska Polskiego w nowej siedzibie – w Pałacu Kultury i Nauki. W rocznicę Manifestu PKWN, otwarto aż dwie wielkie inwestycje: Pałac Kultury i Nauki i Stadion X-lecia. Dar Stalina dla Warszawy robił ogromne wrażenie. Jego rozmiary przerażały i zachwycały jednocześnie, w Sali Kongresowej odbyła się uroczysta akademia. Uczestniczyły w niej delegacje rządowe dziesięciu państw satelickich i samego ZSRR. Widownię wypełniła 3 tysięczna rzesza „ludu pracującego” stolicy. W tym dniu Pałac po raz pierwszy udostępniono do zwiedzania, zwiedziło go wtedy 20 tys. osób.

Tak o tej premierze pisał Aleksander Rowiński w Słowie Ludu nr 228 z 22 września 1955 roku:

Ten najbardziej (poza "Sędziami") realistyczny utwór neoromantyka Wyspiańskiego, dzięki inicjatywie nowego kierownictwa artystycznego Teatru Domu Wojska Polskiego, znalazł się znów w repertuarze naszych scen. Prawda, że wystawić Wesele nie było łatwo. Trzeba było odrzucić całą nawarstwioną wokół niego tradycję mistycyzmu. Inscenizatorzy słusznie wydobyli z utworu satyrę, pamflet na ziemiaństwo i arystokrację, które w latach przed pierwszą wojną światową biły się o "rząd dusz". Można dyskutować na temat wykonania poszczególnych ról, lecz niewątpliwie jest to przedstawienie wysoce wartościowe. Obok słusznej koncepcji inscenizacyjnej i dobrej reżyserii (Maryna Broniewska i Jan Świderski) - odznacza się ono kilku świetnymi rolami. Halina Mikołajska przepoiła postać Rachel słusznie głębokim umiłowaniem poezji, liryzmem, całą złożonością poetyckiego, ale przecież sztucznego świata, w jakim żyje. Piękno tej postaci i jej cała zarazem pustka znalazły w Mikołajskiej wspaniałą odtwórczynię. Szczególnie pięknie wypadły, pełne czaru poetyckiego, sceny z poetą, którego doskonale gra Jan Świderski. Z wielu innych artystów występujących w "Weselu", wyróżniają się: Tadeusz Białoszczyński (gospodarz), Andrzej Bogucki (pan młody), Kazimierz Opaliński (Żyd) i Wanda Łuczycka (gospodyni).