Kalendarium

Warszawa, Teatr Narodowy: premiera Uciekła mi przepióreczka Stefana Żeromskiego w reżyserii Jerzego Golińskiego i scenografii Andrzeja Stopki w Teatrze Narodowym w Warszawie; Gustaw Holoubek jako Przełęcki, Halina Mikołajska w roli Księżniczki Sieniawianki, Katarzyna Łaniewska – Smugoniowa.

Notował Zygmunt Greń:

Smugoniowa, uroczo wcielona w Katarzynę Łaniewską, przebiegła, potem nawet mściwa kobietka, w której naiwność wciąż spiera się z nadzieją, że jakoś swoim rozumkiem potrafi sytuację rozwikłać. (...)
Wspaniała, z zadziwiającą sugestywnością i prostotą zagrana przez Halinę Mikołajską księżniczka, gestem pełnym skrywanej namiętności składająca swoją wielkość uroczemu i jak ona lekko cynicznemu arywiście nauki. (...)
Wielka rola Holoubka, Przełęcki – nie sentymentalny miłośnik, nie zaślepiony i opętany ideą człowiek, Przełęcki współczesny, którego drażni, mierzi nieautentyczność tych ludzi, te wszystkie kredyty ideowe, których sobie prywatnie udzielają natychmiast, gdy on możliwość pracy ideowej przed nimi otworzył. Nie gniew go nawet ogarnia, znużenie. On sam, być może, kocha Smugoniową, ona mu się na pewno podoba, podobała wtedy, gdy ją zobaczył, gdy zapaliła się do wspólnej pracy. Cóż z tego jednak? Nic z tego nie pozostaje, gdy ona z siebie chce tę autentyczność zrzucić jak skórę przybraną. (...) Cóż to ma za znaczenie, te oczy, te oczy śmiesznych nieprawdziwych ludzi. Nie pozwolili mu pracować. Będą pracować dopiero wyobrażając sobie jego upadek, jego nędzę. Uciekła mu przepióreczka. Ale to oni zostają – pokonani. Zmuszeni do powrotu na swoje własne miejsca, chociażby za cenę prawdy, za cenę jego, osobistą, którą sam zapłacił. Odpędził od nich widma, odebrał im to sukno naiwnych tęsknot, które drzeć chcieli na sztuki, łudząc się, że każdy dla siebie wykroi dywanik czarodziejski. 
(Zygmunt Greń, „Przepióreczka” i „Przedwiośnie”, „Życie Literackie” 1965 nr 1)