11 grudnia 1954
Łaźnia – Dejmek zrywa z socrealizmem
Łódź, Teatr Nowy: polska prapremiera Łaźni „dramatu w sześciu aktach z cyrkiem i fajerwerkiem” Władimira Majakowskiego w przekładzie Artura Sandauera, reżyserii Kazimierza Dejmka i scenografii Józefa Rachwalskiego, z Januszem Kłosińskim w roli Pobiedonosikowa, w Teatrze Nowym w Łodzi. Dejmek satyrę Majakowskiego na biurokrację powstrzymującą budowanie komunizmu i tworzenie nowoczesnej sztuki rozegrał w stylu groteskowym, nadając postaciom karykaturalne oblicze. Wprowadził na scenę Poetę ucharakteryzowanego na Majakowskiego i wygłaszającego jego wiersze. Po 1956 dla zaostrzenia wymowy spektaklu wykorzystał w nim fragmenty innego sowieckiego dramatu, Wystrzału Aleksandra Bezymienskiego, również poświęconego walce z biurokracją.
Wokół przełomowego, bo zrywającego z socrealizmem, przedstawienia Teatru Nowego w Łodzi Kazimierz Brandys osnuł swe opowiadanie Obrona Grenady głośne w okresie destalinizacji.
Rafał Węgrzyniak
