Kalendarium

Warszawa: wydano liczący pół strony maszynopisu dekret (później kilkakrotnie nowelizowany) określający zasady działania Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk odpowiedzialnego za cenzurowanie dramatów i przedstawień w komunistycznej Polsce.

Początki instytucjonalnej cenzury sięgają pierwszych dni tzw. „Polski lubelskiej”. Jeszcze przed oficjalnym ogłoszeniem manifestu lipcowego, 18 lipca 1944 na posiedzeniu Zarządu Głównego Związku Patriotów Polskich i delegatów Krajowej Rady Narodowej powołano Resort Informacji i Propagandy, który ustawą z 21 lipca 1944 włączono w struktury Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Kierował nim Stefan Jędrychowski. 19 stycznia 1945 rozkazem ministra Stanisława Radkiewicza powołano Centralne Biuro Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk przy Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego. 15 listopada 1945 zostało ono przekształcone w Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk pod zwierzchnictwem premiera. Centrala GUKPPiW mieściła się w Warszawie przy ul. Mysiej 5. 

Dekret z 5 lipca 1946 został uchylony po 35 latach ustawą z 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk. Jej uchwalenie zostało wynegocjowane w ramach Porozumień Sierpniowych (sukcesem opozycji było prawo zaznaczania ingerencji w drukach na żądanie autora oraz możliwość zaskarżenia decyzji cenzorskiej do Naczelnego Sądu Administracyjnego).

Likwidacja cenzury nastąpiła na mocy ustawy z dnia 11 kwietnia 1990 o uchyleniu ustawy o kontroli publikacji i widowisk, zniesieniu organów tej kontroli oraz o zmianie ustawy prawo prasowe, której uchwalenie zostało wynegocjowane podczas obrad Okrągłego Stołu.