Autor: Kamila Lewandowska
mecenat
Wsparcie twórców przez majętnych i wpływowych miłośników sztuki lub przez dwory królewskie i magnackie, Kościół czy władze państwowe. Termin pochodzi od nazwiska Gajusza Kliniusza Mecenasa, protektora sztuki i nauki, działającego na dworze Oktawiana Augusta (I w. p.n.e.).
W Polsce mecenat teatralny rozwija się na dworach królewskich i magnackich od XVI do XVIII w., kiedy apogeum staje się działalność króla Stanisława Augusta. Wiek XIX odznacza się częściową autonomizacją teatrów (powstają przedsiębiorstwa teatralne), ale ich los wciąż zależy od subwencji przyznawanych przez rządzących. Jednocześnie teatr zaczynają wspierać warstwy mieszczańskie, m.in. ze środków pochodzących z powszechnych zbiórek i darowizn powstają budynki teatralne.
Po II wojnie światowej obowiązek finansowania teatrów przejmuje państwo, a socjalistycznymi mecenasami stają się wielkie zakłady przemysłowe. Po 1989 w finansowanie sztuki włączają się przedsiębiorcy, traktując to jako formę odpowiedzialności społecznej.
Bibliografia
- Bendixen, Peter: Wprowadzenie do ekonomiki kultury i sztuki, przeł. Katarzyna Dorota Gocyk, Kraków 2001;
- Golinowska, Stanisława: Prywatny mecenat i sponsorowanie, [w:] tejże: Rynek w kulturze, Warszawa 1993;
- Olkiewicz, Joanna: Polscy Medyceusze, Warszawa 1985.
