Autorzy

WILLIAMS Tennessee
(właśc. Thomas Lanier Williams III)
(ur. 26 marca 1911 Columbus, Mississippi, Stany Zjednoczone
- zm. 25 lutego 1983, Nowy Jork, Stany Zjednoczone)
Amerykański pisarz, dramaturg, nowelista. Jedna z najważniejszych postaci literackich XX wieku. Dzieciństwo spędził pod opieką swojego dziadka, pastora, który był jego pierwszym przewodnikiem po poezji i sztuce. Ojciec pisarza, nałogowy alkoholik i hazardzista, zajmował się obnośnym sprzedawaniem obuwia. Mając pięć lat Williams zachorował na dyfterię. Na skutek poważnych powikłań część jego ciała została sparaliżowana na prawie dwa lata. Podczas choroby chłopiec nie mógł prawie nic robić. Wtedy, jego matka, Edwina Dakin Williams, zachęciła go do zrobienia użytku z wyobraźni i podarowała mu maszynę do pisania.
W 1918 roku rodzina Williamsów przeprowadziła się do St. Louis w Mississippi. W 1927 roku pisarz zdobył trzecią nagrodę z esej opublikowany w "Smart Set" pod tytułem ""Can a Good Wife Be a Good Sport?". Rok później publikuje "The Vengeance of Nitocris" w "Weird Tales".
W latach trzydziestych związał się z amatorską grupą teatralną Garden Players, dla której w 1935 roku pisze swoją pierwszą jednoaktową sztukę pod tytułem "Cairo! Shanghai! Bombay!". W tym czasie uczęszcza także na Uniwersytet Columbia, niedługo później przenosi się na rok na Uniwersytet w Waszyngtonie. Ostatecznie kończy edukację w 1938 roku, uzyskując dyplom Uniwersytetu Iowa.
Swoje pierwsze próby pisarskie Williams uznaje za nieudane, dlatego też zmienia imię na Tennessee. Imię nie jest przypadkowe - pisarz pochodził z Południa, a jego przodkowie walczyli z Indianami o podbój miasta Tennessee.
Największy wpływ na rozwój pisarski Williamsa miała prawdopodobnie jego ukochana siostra - Rosa. Rosa cierpiała na schizofrenię i większość swojego życia spędziła w szpitalach. Po kilkunastu nieudanych próbach terapii rodzice ostatecznie zgodzili się na zabieg lobotomii. Operacja, która odbyła się w 1937 roku, nie powiodła się i ubezwłasnowolniła Rosę. Dla pisarza był to ogromny cios. Nigdy nie wybaczył rodzicom decyzji i zgody na ten zabieg. Mówi się, że jedną z przyczyn alkoholizmu Williamsa była właśnie choroba ukochanej siostry.
Po ukończeniu studiów Williams parał się różnymi zawodami. Pracował jako windziarz hotelowy, telegrafista, bileter w kinie, portier, kelner, kasjer i aktor. W 1940 roku otrzymał stypendium Rockefellera. W tym samym roku powstała sztuka "Battle of Angels", która, wystawiona na deskach teatru w Bostonie, nie znalazła uznania krytyków i publiczności. Po licznych przeróbkach i pod innym tytułem została wystawiona na Brodwayu w 1957 roku jako "Orfeusz w wężowej skórze".
Przełomem w karierze Williamsa była jednak "Szklana menażeria" z 1945 roku. Wystawiona w tym samym roku uzyskała nagrodę Koła Krytyków Teatralnych i została uznana za najlepszą sztukę sezonu. Dwa lata później powstaje "Tramwaj zwany pożądaniem", za który w 1948 roku pisarz otrzymał Nagrodę Pulitzera. "Tramwaj zwany pożądaniem", wystawiony został w 1947 roku na Brodwayu, odniósł ogromny sukces. Sztukę wyreżyserował Elia Kazan, a główne role zagrali: Marlon Brando, Jessica Tandy i Karl Malden.
Przełom lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych przynosi kolejne dramaty, a wraz z nimi sławę i pieniądze. Z tego okresu pochodzą: "Tatuowana róża" (1951), "Kotka na rozpalonym blaszanym dachu" (1955, uhonorowana Nagrodą Pulitzera, drugą w karierze pisarza), "Słodki ptak młodości" (1959) , "I nagle ostatniego lata" (1959), "Noc iguany" (1961).
Rok 1962 okazuje się brzemienny w zmiany w życiu osobistym pisarza - w tym czasie rozstaje się ze swoim długoletnim przyjacielem Frankiem Merlo, który niedługo potem umiera na raka płuc. Te wydarzenia odbijają się na pracy pisarskiej. Lata sześćdziesiąte naznaczone są kryzysem pisarskim. Williams uzależnia się od narkotyków, alkoholu i leków uspokajających. Trafia do szpitala psychiatrycznego.
Rok 1975 przynosi publikację wspomnień pisarza. Dwa lata później ukazuje się dramat "Vieux Carre", a w 1981 roku "Trochę chmurno, trochę pogodnie". Ostatni etap pisarstwa Williamsa ma wyraźnie charakter autobiograficzny.
Pisarz zmarł w wieku 71 lat, zadławiwszy się zatyczką od fiolki z lekarstwami w pokoju Hotelu Elysee w Nowym Jorku.
Sztuki Williamsa były wielokrotnie filmowane, często sam Williams był autorem scenariuszy . Najbardziej znane filmy to: "Tramwaj zwany pożądaniem" z 1951 roku wyreżyserowany przez Elię Kazana z Marlonem Brando i Vivien Leigh oraz "Kotka na gorącym blaszanym dachu" z 1958 roku w reżyserii Richarda Brooksa z Paulem Newmanem i Elizabeth Taylor.