Autorzy

STOPPARD Tom, właśc. Tomáš Straussler
(ur. 1937, Zlin, Czechosłowacja)
Angielski dramatopisarz czeskiego pochodzenia. W 1939 rodzice Stopparda uciekli z Czechosłowacji w obawie przed nazistami. Dotarli do Singapuru. Podczas japońskiej inwazji na Singapur ojciec zginął. W 1941 wraz z matką i bratem Tom uciekł do Darjeelig w Indiach. Tam matka wyszła powtórnie za mąż za Kennetha Stopparda, majora armii brytyjskiej. Wówczas przyjął nazwisko ojczyma. Po wojnie, w 1946 rodzina zamieszkała w Anglii. Stoppard nie ukończył żadnych studiów, był samoukiem i rozległą wiedzę, którą posiada, zdobył samodzielną pracą i nauką. Uchodzi za najbardziej błyskotliwego i erudycyjnego dramaturga, nie tylko w Wielkiej Brytanii.
Mając siedemnaście lat, po ukończeniu dwóch klas szkoły średniej, zakończył edukację i zaczął pracę jako dziennikarz w Bristolu w "Western Daily Press" (1954-58), a później w "Bristol Evening World" (1958-60). Pisywał recenzje teatralne, współpracował z radiem i telewizją, dla których przygotowywał scenariusze. Używał i własnego nazwiska, i pseudonimu William Boot.
Jako dramaturg debiutował sztuką "Rosenkrantz i Guildenstern nie żyją". Została ona zaprezentowana przez teatr studencki na festiwalu teatralnym w Edynburgu w 1966 roku. Sukces odniosła w dużej mierze dzięki znakomitemu wyczuciu groteskowości sytuacji i umiejętności łączenia absurdu i paradoksu z problematyką egzystencjalną. Znakomite recenzje przyczyniły się do przedstawienia sztuki w Teatrze Narodowym w Londynie w 1967. Olbrzymi sukces odniosła także na Broadwayu. Po tak udanym debiucie scenicznym poświęcił się Stoppard wyłącznie pracy dramaturgicznej. Sztuki jego odwołują się do Pinterowskiego teatru absurdu. Cechuje je swoisty humor i groteska, literacka erudycja i duże zainteresowanie tematyką historyczną.
Kolejne jego dramaty, cieszące się wielką popularnością zarówno w Wielkiej Brytanii jak i Ameryce, to surrealistyczne farsy: "Enter a free man" i "The real inspector Hound" (1968), "Jumpers" (1972) i "Travesties" (1974), których prapremiery odbyły się w Teatrze Narodowym w Londynie. Utwory z końca lat siedemdziesiątych i początku osiemdziesiątych odznaczają się bardziej naturalistycznym stylem. Wymienić tu należy: "Night and day" (1978), "The real thing"(1982) czy wcześniejszy "Hapgood" (1968). Nad każdym utworem pracuje dość długo. "Wynalazek miłości" (1977) powstał dzięki studiowaniu zagadnień filologii klasycznej i poetyki. Przy pisaniu "Arcadii" (1993) - najpopularniejszej jego sztuki w latach dziewięćdziesiątych - wiele czasu poświęcił na zapoznanie się z teorią chaosu, termodynamiką czy wiadomościami z zakresu architektury i historii XVIII wiecznych ogrodów. Jego najnowsza sztuka z 2002 roku, trylogia "Wybrzeże utopii", nad która pracował cztery lata, to utwór odwołujący się do nastrojów i klimatów Czechowa. Bazuje na historii rosyjskiego myśliciela i krytyka literackiego Wissariona Bielinskiego i odwołuje się do historii rosyjskiej inteligencji i radykalnych działaczy społecznych, jak Aleksander Hercen, Karol Marks, Michał Bakunin.
Jak dotąd Tom Stoppard napisał prawie trzydzieści dramatów.
Podczas współpracy z Teatrem Narodowym, tłumaczył i adaptował dla tej sceny sztuki Nestroy'a, Schnitzlera, Molnára, a także Mrożka i Havla.
W 1990 wyreżyserował film według swej sztuki "Rosencrantz i Guildenstern nie żyją". Pisał także inne scenariusze filmowe, z których najbardziej znane to: "Human Factor", "Imperium słońca" w reżyserii Stevena. Spielberga i "Zakochany Szekspir" w reżyserii Johna Maddena, nagrodzony siedmioma Oskarami. Jego zainteresowania demokratyczną opozycją w byłych krajach obozu socjalistycznego, zaowocowały między innymi sztuką "Kwadratura koła" (1983), która odnosiła się do stanu wojennego w Polsce.
Pierwszym jego utworem wystawionym w naszym kraju był "Rosnkrantz i Guildenstern nie żyją" (1974) w Teatrze im. Jaracza w Łodzi.
W listopadzie 2003 roku Stoppard przyjechał do Warszawy, żeby wziąć udział w czytanej próbie swej sztuki w Teatrze Rozmaitości "Artysta schodzący po schodach".
Podczas spotkania ze studentami powiedział: "Jako pisarz nie mam programu, po prostu kocham teatr, uwielbiam go oglądać i dla niego pracować."