Autorzy

O'CASEY Sean
właśc. John Casey
(ur. 30 marca 1880, Dublin, Irlandia - zm. 18 września 1964, Torquay, Wielka Brytania)
Dramatopisarz, którego twórczość zaliczana jest do najwybitniejszych osiągnięć współczesnego dramatu irlandzkiego. Pochodził z protestanckiej rodziny robotniczej i był jednym z trzynaściorga dzieci, z których przeżyło wczesne dzieciństwo jedynie pięcioro. John był z nich najmłodszy. Gdy miał sześć lat zmarł ojciec. Od tej pory aż do czterdziestego roku życia mieszkał i wychowywał się w ubóstwie w dublińskich slamsach. Z powodu wrodzonej wady wzroku - katarakty - O'Casey był prawie niewidomy. Do szkoły uczęszczał jedynie trzy lata. Był samoukiem - czytać i pisać nauczył się jako nastolatek. Pracować zaczął jako trzynastolatek i parał się najróżniejsze zajęciami. Był sprzedawcą artykułów gospodarstwa domowego, przygotowywał kamienie do budowy dróg, był robotnikiem w dokach, pomocnikiem murarskim, a także aktorem.
Około 1905 roku O'Casey związał się z patriotycznymi ruchami irlandzkimi, nauczył się celtyckiego i zmienił swe imię i nazwisko na Sean O'Cathasaig, którym posługiwał się przez jakiś czas.
W 1913 jako pracownik kolei wstąpił do związku zawodowego Irish Transport and General Worker's Union. Przez kilka lat był sekretarzem Irish Citizen Army. Brał udział w Eastern Rebellion - powstaniu wielkanocnym w 1916, podczas którego został aresztowany. Te wydarzenia i przeżycia stały się głównym tematem pierwszych pisanych przez niego utworów dramatycznych. Duży wpływ na jego twórczość miały także walki irlandzko-angielskie, które doprowadziły do powstania Wolnego Państwa Irlandzkiego (1921) oraz wojna domowa 1922-23, mająca doprowadzić do pełnej jedności i niepodległości Irlandii, zakończona klęską.
Z teatrem O'Casey zetknął się stosunkowo wcześnie dzięki swemu starszemu bratu, który był aktorem. Mając piętnaście lat grał Henryka VI w amatorskim przedstawieniu Abbey Theatre.
W 1926 roku osiedlił się w Anglii, gdzie w 1927 poślubił amerykańską aktorkę Married Eileen, z która miał dwóch synów i córkę.
Popularność dramatów O'Casey'ego rozpoczęła się w 1923 roku, gdy Abbey Theatre zdecydował się wystawić jego "Cień bohatera". Sukces jaki odniosła sztuka, otworzył drogę następnym jego dramatom "Junona i paw" i "The plough and the stars."
Wczesne utwory pisarz utrzymane są w konwencji naturalistycznej i ukazują głównie patriotyczne i wolnościowe tendencje ówczesnego społeczeństwa irlandzkiego. Późniejsze, z lat trzydziestych i czterdziestych XX wieku, bliższe pisarstwu ekspresjonistycznemu, charakteryzuje antywojenna postawa autora i wiara w komunistyczne przemiany społeczne o uniwersalnym charakterze humanistycznym. Zaliczyć tu można między innymi: "Within the gates" (1933), "Koniec początku" (1934), "The star turns red" (1940), "Czerwone róże dla mnie" (1942), "Oak leaves and lavender" (1946) czy "Cock-a-Doodle Dandy" (1949).
Sztuki jego, poświęcone w głównej mierze irlandzkiej klasie robotniczej, cieszyły się dużą popularnością. Ich polityczne i społeczne przesłanie, ukazane z dużą dozą obiektywizmu i humoru, umiejętnie łączące elementy tragizmu i groteski, silnie oddziaływało na publiczność. Do dziś dramaty O'Casey'ego grane są z powodzeniem na scenach europejskich. W Polsce w 1956 odbyła się prapremiera jego "Cienia bohatera", a w 1964 pokazano po raz pierwszy "Czerwone róże dla mnie".
Poza sztukami O'Casey napisał sześciotomową "Autobiografię" (pol. tłum. "Pukam do drzwi", t. 1, 1963), krótkie opowiadania i liczne artykuły.
W 1926 otrzymał literacką nagrodę Hawthornden Prize. Zmarł na atak serca w wielu 84 lat.