Autorzy

Julian Sójka (23 V 1904 Brema - 15 X 1984 Słupsk), aktor-lalkarz, reż., scen. Działalność swą rozpoczął w 1919 w Poznaniu przenosząc na pol. grunt tradycje t. ludowego z Niemiec. Ze swymi lalkami odwiedzał od 1928 wiele miejscowości Pomorza, dotarł do budującego się portu w Gdyni. Na wzór stałych bohaterów w t. niem. (Kasper) czy t. ros. (Pietruszka) wprowadził postać Kubusia. Dla działającego pod taką samą nazwą t. pisał sztuki, czyniąc bohaterem ich akcji Kubusia (np. "Kubuś i Wojtuś w walce ze smokiem, czyli Strach ma wielkie oczy"). Po powrocie do Poznania w 1934 znalazł poparcie i opiekę w Wielkopolskim Związku T. Ludowych oraz u Jana Sztaudyngera, który propagował jego T. Pacynek na łamach Dziennika Poznańskiego. Był aktorem, reż. i scen. przedstawień tego t. W 1938 został członkiem nowo powstałego stowarzyszenia lalkarzy, tzw. Wielkopolskiej Rodziny Marionetkarzy oraz zespołu otwartego pod jej auspicjami T. "Błękitny Pajacyk" (kier. lit. Sztaudyngera). W repertuarze t. znalazły się także utwory S.: "Zaczarowana skrzynka" i "Zatruta kiełbasa". Kierował akcją objazdową tego t. W tym samym roku został zwycięzcą pozn. Turnieju Marionetkarzy. Wkrótce po wojnie przyłączył się w Tuchomiu do Ludowego Objazdowego T. L. "Tęcza", kier. przez Tadeusza Czaplińskiego (z dawnej "rodziny marionetkarzy"), kontynuującego tradycje t. wędrownego. Z t. tym pozostał związany także po uzawodowieniu i upaństwowieniu placówki, działającej od 1956 stale w Słupsku. W swym dorobku art. miał około stu trzydziestu ról, m. in. Detektora ("Tajemnicza szuflada" Wolskiego), Oberżystę i Króla ("Świniopas" wg Andersena), Lisa ("Lis przechera" Gernet i Gurewicz), Popielą, Bartnika i Pielgrzyma II ("Piast i Popiel" Świrszczyńskiej), Znajomego i Rycerza ("Historio cała o niebieskich migdałach" Krzemienieckiej), Doktora I ("Zaklęty rumak" wg Leśmiana); był autorem dziesięciu sztuk scen., np. "Wesołe przygody Kubusia" (własna reż. i scen.). Po przejściu na emeryturę 1 I 72 został twórcą i pracownikiem archiwum t. W 1980 obchodził jubileusz 60-lecia pracy art. w t. lalkowych, a w 1984 potrójny: 80-lecie urodzin, 70-lecie debiutu scen., 50-lecie pracy zawodowej. Był nestorem pol. lalkarstwa, nauczycielem powojennego pokolenia lalkarzy.

Źródło: Almanach sceny polskiej 1984/85. Tom XXVI. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe - Warszawa 1989.