Ambroise Thomas
Ur. 5 VIII 1811, Metz. Zm. 12 II 1896, Paryż.
Ambroise Thomas był synem nauczyciela muzyki. Studiował w Konserwatorium Paryskim u F. Lesueura, uzyskując Nagrodą Rzymską. Po 3-letnim pobycie we Włoszech wrócił do kraju i rozpoczął ożywioną działalność kompozytorską (przede wszystkim na polu opery), zyskując sobie stopniowo ogromny autorytet i sławę. Jego pierwszych 8 oper nie wywołało większego wrażenia; dziełami, które zwróciły nań uwagę, były dopiero "Caid" (1849) i "Sen nocy letniej" (1850), europejski zaś rozgłos przyniosła mu "Mignon". Szczególnym powodzeniem cieszyły się też w swoim czasie: "Hamlet" i "Francesco da Rimini". W 1851 Thomas został członkiem Akademii, zaś w 1871, po śmierci Aubera, otrzymał nominację na dyrektora Konserwatorium Paryskiego.
Twórczość Thomasa obejmuje 20 oper, 3 balety, "Fantazję" na fortepian z orkiestrą, a ponadto msze, kantaty i inne kompozycje chóralne oraz utwory kameralne. Był on obok Gounoda jednym z twórców gatunku francuskiej opery lirycznej, lecz styl jego muzyki jest znacznie płytszy i bardziej konwencjonalny, pozbawiony innych walorów poza melodyjnością i elegancją formy.
Źródło: Przewodnik Operowy Józef Kański, PWM 1997
