Darius Milhaud
Ur. 4 IX 1892, Aix-en-Provence. Zm. 24 VI 1974, Genewa.
Darius Milhaud zdobywał wykształcenie muzyczne studiując od 1910 w Konserwatorium Paryskim pod kierunkiem A. Gedalge'a, Ch.-M. Widora i V. d'Indy'ego. W latach 1917-19 pełnił funkcję attache kulturalnego francuskiego poselstwa w Rio de Janeiro i tam poznał "poetę-dyplomatę", Paula Claudela, który stał się twórcą librett do jego najwybitniejszych dzieł dramatycznych. Po powrocie do Paryża przyłączył się Milhaud do Grupy Sześciu (por. A. Honegger), głosząc wraz z nią hasła "nowej rzeczowości"; niebawem jednak drogi ich się rozeszły. W 1927 odwiedził kompozytor Amerykę, występując jako pianista oraz dyrygent własnych utworów. Od 1940 osiadł w Kalifornii, gdzie objął wykłady w Mills College.
Obfita twórczość Milhauda obejmuje różne gatunki muzyczne: opery, balety, utwory symfoniczne, kameralne, solowe kompozycje instrumentalne oraz pieśni. Do najwybitniejszych należą opery: "Oresteja", "Le pauvre matelot" ("Biedny marynarz") i "Krzysztof Kolumb", balety: "Le Boeuf sur le toft" ("Wół na dachu"), "La Creation du monde" ("Stworzenie świata"), "Salade" i "La branche des oiseaux" oraz suita taneczna "Saudades do Brazil". Kompozycje Milhauda odznaczają się "francuską" jasnością i przejrzystością formy; w dziełach scenicznych przeważa tematyka filozoficzno-mistyczna.
Źródło: Przewodnik Operowy Józef Kański, PWM 1997
