Grigorij Gorin
GORINGrigorij Izrailiewicz
(ur. 12 marca1940, Moskwa - zm. 15 czerwca, Moskwa, Rosja)
Współczesny rosyjski pisarz, dramaturg, publicysta. Pochodził z rodziny wojskowej. Z wykształcenia był lekarzem. W 1963 roku ukończył Moskiewski Medyczny Instytut im. Sjeczenowa. Przez cztery lata pracował jako lekarz w moskiewskim pogotowiu ratunkowym. Drukował felietony satyryczne i humorystyczne opowiadania między innymi w takich literackich pismach jak "Junost" czy "Literaturnaja Gazieta". Początki teatralne Gorina to współpraca ze studenckim teatrem "Klub wesołych i bystrych" (). W 1966 roku ukazały się jego pierwsze utwory prozatorskie wydane w książce "Czworo pod jedną okładką" i pierwsza sztuka "Wesele na całą Europę", napisana we współpracy z A. Arkanowym, współautorem dramatów, jakich jak: "Bankiet" (1968), "Maleńkie komedie wielkiego domu", "Torreador" (1973) czy "Solo dla duetu" (1975). "Wesele na całą Europę" wystawiły z dużym sukcesem teatry w Moskwie i Leningradzie. W 1972 powstaje jeden z największych szlagierów sceniczny Gorina "Zapomnieć o Herostratesie". W 1979 w warszawskim Teatrze Rozmaitości odbyła się światowa prapremiera jego "Fenomenów", sztuki rzadko wystawianej w Rosji.
Twórczość Gorina mieści się w nurcie literatury odwołującej się z jednej strony do pisarstwa Bertolda Brechta, z drugiej do Eugeniusza Szwarca. Gorin odwołuje się także do zagadnień filozoficznych, dotyczących sensu i celu ludzkiego istnienia. Obecne w jego utworach jednocześnie ironia, dowcip czy groteska stwarzają pewną lekkość i łatwość w odbiorze.
Z ważniejszych jego utworów dramatycznych wymienić należy: "Dom który zbudował Jonathan Swift" (1980), "Kadisz" (1989), "Prawdomówny kłamca", "Dyl Sowizdrzał", "Szklane wesele" i mało znaną komedię "Kto jest kto?". Większość z nich grana na scenach polskich cieszyła się sporą popularnością.
Gorin napisał także wiele scenariuszy filmowych, przede wszystkim do własnych utworów, by wymienić: "Zatrzymajcie Potapowa", "Ty - mnie, ja - tobie", "Ten sam Münchausen", "Aksamitny sezon", "Formuła miłości czy Zabić smoka" według sztuki Szwarca. Większość filmów z jego scenariuszami cieszyła się dużym powodzeniem i popularnością z Związku Radzieckim
Gorin zajmował się też publicystyką literacką.
